Δημήτρης Σαρσέντος "Υπάρχω"

Υπάρχω στη δροσοσταλιά που μες απ' τη ματιά σου
αντίκρυ απ' το μπαλκόνι σου το πρωινό κοιτάς
υπάρχω στο άρωμα καφέ που μες απ' τη γουλιά σου
με κουλουράκι συντροφιά φυσώντας τη ρουφάς.

υπάρχω και τ' απόγευμα στου ήλιου τις αχτίδες
διαπερνώντας μυστικά τα άνθη του αγρού
υπάρχω σαν φως στη σκοτεινιά, ω! ναι! πυγολαμπίδες
που εφορμούν περίχαρες στην στέγη του σπιτιού

υπάρχω στο σεντόνι σου την ώρα που πλαγιάζεις
τη νύχτα που τυλίγεσαι μονάχη καμωμένη
υπάρχω στο βιβλίο σου την ώρα που διαβάζεις
στην στάμπα του μαξιλαρού π' αφήνεις δακρυσμένη

υπάρχω μες την σκέψη σου και νύχτα και ημέρα
και νοιώθω τα αισθήματα που ενίοτε περνάς
υπάρχω στην ανάσα σου και να'μαι! στον αιθέρα
να προστατεύω μια ψυχή, ω! πόσο μ' αγαπάς...;