Δημήτρης Σαρσέντος "Το όνειρο"

Eξύπνησα μα στ' όνειρο πλανιέται ο λογισμός μου
ονειρο παράξενο ή ταιριαστά πλασμένο
(που στην αρχή εσάστισα κι έχασα το φως μου)
ή μήπως ειν' απόκρυφο, ψυχής απωθημένο

"Γυναίκες λευκοθώρητες μας άνοιγαν τον δρόμο
καμαρωτή στο πλάι μου μου έσφιγγες το χέρι
εγώ, σε κοίταζα γλυκά. χωρίς κανένα τρόμο
λίγο απ' το φως σου έκλεβα μονάκριβό μου αστέρι

χέρια παντού απλώθηκαν και πέταξαν λουλούδια
επάνω να πατήσουμε σαν λένε τα γραμμένα
γλυκές φωνές αντήχησαν,χαρούμενα τραγούδια
και στέφανα μας έβαλαν τα ροδοστολισμένα 

ναός μας ήταν ο ουρανός, κουμπάρος μας το πάθος
μούσες οι παράνυφοι, λαμπάδες μας τ' αστέρια
και ιερέας ο θεός,εκεί ψηλά στο βάθος..
μας κοινωνούσε με ιχώρ, μας ένωνε τα χέρια

μια πίστη ορκιστήκαμε που πάντα θα τηρούμε
κι όλοι στο σύμπαν γύρω μας θαρρώ επικροτούσαν
ο ένας τον άλλον πάντοτε αλήθεια ν' αγαπούμε
καθώς τα χείλη σου γλυκά τα χείλη μου φιλούσαν