 |
Εμένα οι θάλασσές μου είναι ράτσας
δρόμοι ανοίγονται ένα δάσος
καράβια έρχονται κι απ τη στεριά
θυμώστε για το θάνατο
αυτή τη νύχτα όχι άλλη
Ψηφίο ψηφίο ξηλώνω
άς μείνει ο κόσμος
Πλένει την καρδιά
έρχεται με αμφίεση περιπάτου
μεσημεριού λευκό πνίγεται στούς ίσκιους
μπαίνει στο στίχο ότι έχει ήδη μπεί στις φλέβες
Εμένα οι θάλασσές μου είναι ράτσας
γαλάζιο πίνουνε τα μάτια
θυμώστε με το θάνατο
αυτή τη νύχτα όχι άλλη
"Μπαίνει στο στίχο ό,τι έχει ήδη μπει στις φλέβες.." και αυτό προκαλεί στο αναγνωστικό κοινό τη μέθεξη, αλλιώςπερνάει ξώφαλτσα, ωσεί ανύπαρκτον...
ΑπάντησηΔιαγραφή