ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΕΞΟΡΙΣΤΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ"

 Φωτογραφία - Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη

Κορίτσια ράβουν το νυφικό της λήθης, 
κρύο αγιάζι στην εξόριστη αιωνιότητα. 
Οι κεραυνοί δεν πέφτουν πια στο κατώφλι 
της θάλασσας, 
ξέπνοος ο Δίας 
στα χωράφια με την άγρια μέντα. 
Η αλήθεια σπασμένη σιωπή, 
γυμνές οι ψυχές στον καιρό. 
Σταματημένοι οι άνεμοι 
και πετρωμένα τα καράβια,
μάταιες θυσίες οι Ιφιγένειες. 
Γέρασε ο ηνίοχος του Έκτορα 
να τον περιμένει έξω από τα κάστρα, 
στενάζει χαμένη η Τροία. 
Το χώμα ζυμωμένο με αίμα και ζεστή σάρκα, 
κωπηλατούν στον Αχέροντα 
άγγελοι μ’ ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά. 
Καγχάζει ο Άδης αφιλόξενος, 
ανίερος ο γάμος του με την Περσεφόνη 
στα σκοτεινά νερά. 
 Ιωάννα Αθανασιάδου