οι γερμένοι σου ώμοι
με φοβίζουν τα γκρίζα μαλλιά
με φοβίζουν τα λόγια
που μου λες με σοφία
και πονάει η αγνή μου καρδιά.
Είμαι ακόμη παιδί
κι η ψυχή πεταρίζει
προσπαθώντας να πάει ψηλά
κι εσύ μ' ένα σου βλέμμα
στην αλήθεια με φέρνεις
και μου κόβεις ξανά τα φτερά.
Πες μου γέρο πατέρα
συ δεν έκανες λάθη?
Ήσουν πάντα σοφός?
Άσε λίγο να ζήσω
στο σκοτάδι της νιότης
μην ανάβεις αμέσως το φως.
-Παλιό μου-
Α.ΛΕΟΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου