ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ " ΠΡΩΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ "

Αντάλλασσε βαριεστημένες καλημέρες
με μαγαζάτορες
και διακριτικά χαμόγελα
με πωλήτριες έξω από το πολυκατάστημα,
καθώς κατηφόριζε για το φτηνό καφενείο…

- Ελληνικό σκέτο;

Ένευε ναι επιβεβαιώνοντας τον σερβιτόρο
και αφηνόταν να βλέπει
τους μοναχικούς ηλικιωμένους
έτσι βουλιαγμένους στα χρόνια τους
και απορροφημένους στον καφέ
και την εφημερίδα τους.

Αποστρεφόταν να βλέπει
ακουμπισμένα στις καρέκλες
μπαστούνια και δεκανίκια..

Στο πάρκο συνοδοί και σκύλοι
στην πρωινή βόλτα τους
και γίνονταν οι σκύλοι πρόφαση
να μιλήσουν οι άνθρωποι…

Τόσες μοναξιές κρατημένες
από τα λουριά των σκύλων
απλωμένες η μια κοντά στην άλλη
και λόγια για τα λόγια
έτσι για να ειπωθούν
σαν μια αφορμή να ακούνε την φωνή τους…

και κρυφές ματιές στο «πιάτο ημέρας»

Πόσες σκοτωμένες ώρες
πόσες μοναξιές
πόσες κουβέντες άδειες…

Και αν έκανε τον κόπο
τούτης της βόλτας
είναι που ονειρευόταν
γραντζουνιές στο σώμα της κάθε μοναξιάς
να τρέχουν αίμα…
Να τρέξουν αίμα οι άχρωμες καλημέρες
τα αμήχανα λόγια
να ξεχειλίσουν οι πόνοι και οι καρδιές…

Να ανοίξουνε τα τραύματα
Να μιλήσουν απροσχημάτιστα οι αλήθειες
Να ξαναβρούν το βάθος τους οι άνθρωποι…

ΑΘΉΝΑ 21/1/2019