Παραμυθένια τοπία του Νοέμβρη..
Στον ρυθμό του ανέμου
ενα τρυφερό βαλς των φύλλων με άφθονο κόκκινο.
Ακούω την μοσχομυριστη ανάσα του φθινοπώρου
να με αγκαλιάζει φλογισμένη
Κι εγώ...
ακροβατώ από φύλλο σε φύλλο,
από ιστορία σε ιστορία
Ανάμεσα... το άνοιγμα της ποίησης.
Λατρεμένες γωνιές στολισμένες με βήματα
που διασταυρώνονται με ζωγραφισμένες σκέψεις, αναμνήσεις..
Όλα χώρεσαν στα φύλλα του Νοέμβρη!
Και τι είναι το Νοέμβρη
αν δεν είναι ένα ποίημα
που επαναλαμβάνεται στην μνήμη μας;
Ενα φιλί που ταξιδεύει με τον άνεμο
και χρωματίζει τον ορίζοντα
με όλες τις αποχρώσεις του πορφυρού
σκορπώντας στην ψυχή
κάθε φορά
την ίδια συγκίνηση;
Οι φυτογωνιές επιτρέπουν φώτα και σκιές
όπως η ζωή,
όπως κάποια συναισθήματα..
Είναι το σημείο που μπορείς να βρεθείς
πρόσωπο με πρόσωπο με την ζωή.
Κάτω από την χρυσοκόκκινη πένα του φθινοπώρου
το κουλουριασμένο " Γιατί;"
περιμένει ένα "Γιατί"
Στιγμές στο δικαστήριο
που μιλούν και σωπαίνουν ταυτόχρονα..
Κάπου εκεί μια απάντηση με βαθύ πορφυρό φως
σεργιανίζει αστραπιαία στην φθινοπωρινή φορεσιά..
Κάπου εκεί..
τα πάθη και τα λάθη μου σε δέηση πλεγμένα.
Σε μια γωνιά του Νοέμβρη,
της ψυχής μας το στέκι,
γεννιέται η φαντασία, μια τρέλα,
ένα συναίσθημα που πήρε την τελευταία της ανάσα
μακριά σε ένα όνειρο που άξιζε ζωή..
Μες τα άνθη του φθινοπώρου γεννήθηκε η ελπίδα
με μια νοτισμένη προσευχή,
κουρασμένη από καταιγίδες.
Χρώματα σαν χάδια στις ρωγμές του χρόνου..
Στοχασμοί ψυχής μ' ανοιγμένα φτερά
στην πνοή του αύριο..
Στις παραμυθένιες γωνίες του Νοέμβρη
όταν οι ασπρόμαυρες στιγμές
πλέκονται με τα κοκκινωπά φύλλα
μπορείς να ξαναβρείς το "ανοιξιάτικο" χαμόγελο..
Ξεχωριστά τοπία στολισμένα με φύλλα συναισθημάτων..
Σκόρπισα μια χούφτα φύλλα στους σταυρούς του πόνου
και ανακάλυψα τα φτερά..
Σε λατρεύω Νοέμβρη!
Ενα "αντίο " όμως τρέμει αισθητά στα χείλη..
Αντίο Φθινόπωρο, αντίο..
Κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά
τόσες και τόσες παραγράφους της φύσης- ζωής
περιμένω το επόμενο κεφάλαιο..
* Liliana Bantea *
Υπεροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή