ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ " ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ "

Χαρακτικό - Τάσσος , Αναστάσιος Αλεβίζος

Μέσα σε κάδους στιβαρούς
ο μούστος ρέει.
Κι απ’ έξω, το κλήμα τους χυμούς
στις ρίζες του μαζεύει,
φως αποθηκεύοντας μεσ’ το σκοτάδι,
ώσπου, στην ώρα του,
πάλι ξεφάντωμα ζωής θ’ αρχίσει
με νιόβγαλτους βλαστούς
και φυλλαράκια τρυφερά,
στο μελισσάκι να δώσει τη χαρά,
που τ’ ανθάκι το νέο καρτερά,
στη κάμπια να δώσει τα φτερά
και στο τζιτζικάκι τη σκιά να τραγουδά.

Μεσ’ σε βαρέλια σκοτεινά
ο μούστος βράζει.
Κι απ’ έξω, τ’ αμπελόφυλλα,
με πιρουέτες φθινόπωρου,
στης μάνας γης την αγκαλιά γυρνάνε,
όπου, στην ώρα του,
θ’ αρχίσει το νανούρισμα
με της βροχής και του βοριά τα λόγια,
να δώσουν λίπασμα ζωής
σε σπόρους και ριζούλες,
να ξαναρχίσουν φωτεινές
της Άνοιξης οι αυγούλες.

Μεσ’ σε ποτήρια αστραφτερά
προσμένουν οίνος και χαρά.
Κι απ’ έξω, γιορτάσι ζωηρό,
στήνουνε όλοι το χορό
και τραγουδώντας λένε, πως
θάνατος δεν υπάρχει,
αφού, Στην ώρα του,
πάντα το σταφύλι θα μεστώνει
κι ο σπόρος θα καρπίζει.
Η ζωή πάντα θα βγαίνει,
έστω κι αν για λίγο ξαποσταίνει.

(Από την συλλογή "Χρώσεις Πνοών" -
Έκδοση "Έλευσις & Υδράνη")