Αν κάποιος δύναται να εμβαθύνει,πέρα απ' τις ολοφάνερα καταστρεπτικές ,ξεχωριστά για τον καθένα συνέπειες της οικονομικής κρίσης, θα παρατηρούσε και τις καθόλου δυσδιάκριτες διαφορές επί το θετικότερον για τον άνθρωπο, τον άνθρωπο που η κρίση μοιραία οδήγησε..... πιο κοντά στον .. εαυτό του.... έναν εαυτό που κάποτε..παρασυρμένο...απ την δύναμη της Ύλης ξέχναγε..να γνωρίσει!
Πόσο άδικο να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο, διακόπτοντας του βίαια και νωρίς το παιχνίδι, μπρος στην αγωνία.. της εκμάθησης δύο τριών γλωσσών, λες και πρέπει να ξέρουν πολλές γλώσσες οι άνθρωποι για να συνεννοηθούν, σαν να μην υπάρχει η μία και μόνη Πανανθρώπινη, που τα παιδιά μιλούν την αλήθεια της καλύτερα απ' όλους!
Πόσο άδικο να κοιτάς τον ουρανό,της πατρίδας σου ,για να βεβαιωθείς ότι Ζεις.. αυτήν κι όχι στην Wall Street κάθε που σε περικύκλωναν πανάκριβα αυτοκίνητα βολτάροντας άσκοπα την κενότητα των ιδιοκτητών τους, λες κι ένα απλό ασφαλές, δεν ξεπερνά σε κυβικά με μια γκαζιά, από το καρδιοχτύπι ..της βόλτας ..και του σκοπού...ένα πολυτελές αυτοκίνητο ...χωρίς προορισμό!
Πόσα είδη τροφίμων πέθαιναν....αδιάφορα και εγκαταλειμμένα.. μέσα στα στοιβαγμένα ράφια των σπιτιών..λες και οι Άνθρωποι ..που τα προμηθεύονταν..αντλούσαν..την χαρά της Ζωής μόνο ...απ' το φαγητό!!
Πόσα σπίτια,φυλάκιζαν την δυστυχία ....σε τέσσερις πολυτελείς τοίχους, λες κι η ευτυχία, σαν να εξαρτιόταν..μόνο απ' την ποιότητα των υλικών, κι όχι απ 'την ψυχή των ανθρώπων ...που τα κατοικούσαν!!
Πόσο εγωιστές και ανικανοποίητοι οι άνθρωποι, που έψαχναν την ευτυχία σε ακριβούς προορισμούς.. ξεχνώντας ότι ευτυχία είναι η καλή παρέα..με προορισμό..το πιο μακρινό ταξίδι..που είναι πάνω μας ..κοντά μας ...στον ουρανό..τον ατελείωτο ουρανό,πότε με ήλιο, με φεγγάρι με αστέρια...ακόμα κι όλ' αυτά μαζί..
Πόσο λάθος που επενδύσαμε ...την Ζωή μας, στα ψέματα των υποσχέσεων των πολιτικών...που εν τέλει..οι αποφάσεις τους..μας οδήγησαν στο να στραφούμε στον εαυτό μας... Αντλώντας.. την χαρά της Ζωής μόνο απ αυτόν,...και απ' τους ανθρώπους γύρω μας, κοντά μας, ανθρώπων απλών ,κι ωραίων, όπως π.χ ο Αλέξης Ζορμπάς που άγγιζε ........το νόημα της Ζωής μέσα απ 'το τραγούδι , την θάλασσα, τον χορό, το κρασί, την αγάπη, κάτι που οι πενιχρές του γνώσεις δεν εμπόδισαν ....τον Μεγαλύτερο Έλληνα λογοτέχνη Καζαντζάκη,να διδαχθεί τα μεγαλύτερα κι απλούστερα νοήματα της Ζωής μέσα από τον Βίο του Ζορμπά,που ώρες ώρες όπως ο ίδιος εξομολογείται..θα ήθελε πολύ να Ζει....στην θέση του...κι ας ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους....κάτι που έχω πάντα ....χθες..
και...ειδικά.....σήμερα κάθε λόγο ....να το υπερασπίζομαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου