Painting: Gustav Klimt, Portait of Emile Floge, 1902
έπαψε να με σφυροκοπάει
με χρονοδίνες, εξαίσια κύματα
και δασύτονα εσταντανέ.
Η λήθη όπως κι η μνήμη
δεν προκύπτει εξ αμελείας
γι΄αυτό και κάθε βεβαιότητα
είναι και σπλαχνική και κυνική.
Κι ό,τι συγχωρέθηκε
χωρίς να ξεχαστεί
απόχτησε τη γλύκα του ξυραφιού
που συνοδεύει χαμόγελα
λοξώς ανασηκωμένα
σαν τα σκεπάσματα κάθε αλήθειας
που επικράτησε.
Μαρία Μαρινάκου, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου