ΠΕΡΣΑ ΖΗΚΑΚΗ " Δηιάνειρα "

Με το όραμά σου Ηρακλή πεθαίνω κάθε μέρα κι αν η δύναμή σου ξεπέζεψε στα κάλλη μου κι αν η ανάσα σου μυρίζει τριαντάφυλλο τα βράδια εγώ τρελαμένη καιόμενη βάτος με βλέφαρα κλειστά μασάω ροδοπέταλα να μη βλέπω γραμμωμένους μύες και χέρια ματωμένα απ' τ' αγκάθια να χαιδεύουν με πάθος το κορμί μου Σου ετοίμασα χρυσή στολή εκστρατείας να λάμπεις, να ξεχωρίζεις πάντα μόνο εσύ Μόνος στην άκρη του κόσμου. π.ζ "Ατέρμων χρόνος" 1987 « Ώσπερ υπό του ιού τον σίδηρον, ούτω τους φθονερούς υπό του ιδίου ήθους κατεσθίεσθαι». Όπως η σκουριά τρώει το σίδερο, έτσι και ο φθονερός κατατρώγεται από το πάθος του. Αντισθένης (445-360 π.Χ.)