ΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΓΙΩΤΑΚΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ "

Γυρεύω το φως! Γυρεύω τον ήλιο! Γυρεύω τη ζωή μου να 'βρω... Μα δεν τη βρίσκω... Και απελπίζομαι! Και χάνομαι! Και βλέπω μόνο νύχτες φριχτές στον πόνο βουτηγμένες.. Νύχτες που απ' τα έγκατα της γης φωνές ακούς... Φωνές σπαραγμού και οδύνης.. Το αίμα εκύλησε παντού, έβαψε από Ανατολή και Δύση κόσμο πολύ... Κι' ήρθε του πόνου η φωνή από απελπισία χορτασμένη... Και φώναξε γοερή φωνή και πνιγηρή! Φτάνει! Φτάνει! Καιρός πλέον τον πόνο να αρνηθούμε.. Φτάνει! Γης και ανθρώποι πνιγήκαν σε θολά νερά στο κόκκινο αίμα βαμμένα... Φτάνει! Έλεος! Έλεος Τώρα το φως... Τώρα το φως! Φωνή ας υψώσουμε στον ουρανό. Θεό ελέους ας καλέσουμε.. τις ίνες του κορμιού μας να συνδέσει.. Αρκεί ο πόνος! Πολύς ο πόνος.. Αρκεί!!! Η χαρά να' ρθει κι' η λευτεριά απ' της ζωής τα βάσανα να' ρθει.. Μόνο ο ήλιος κόκκινος να βγει.. Μόνο ο ήλιος κόκκινος να ανάψει.. Φτάνει το αίμα! Και ο πόνος φτάνει... Μόνο το φως, μόνο το φως τώρα μας πρέπει!!! Αλίκη Οικονόμου- Γιωτάκου