Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Μην κλαίς βοριάς ήταν. "




Τι πήραμε από όσα δώσαμε πείτε μου;
Τι θέλουν τ΄αστέρια να γίνουν πουλιά
για να πετάξουν;
Τούς είπαν αργοναύτες
κι εκείνοι έσπασαν την πρύμνη
στο βλέμμα τους.
Συμπληγάδες ανελέητες.
Συνθλίβουν, ότι τολμάει να περάσει.
Χάρτινοι κόσμοι, στερεωμένοι σε λέξεις,
άρθρα, συλλαβές.
Δεν κάνει η ύλη τη διάρκεια.
Πανσέληνος θολή πάνω,
κι ο αέρας βιγλίζει στους γυμνούς
κορμούς,
που έχουν ξαμολημένη μοναξιά.
Αν με ρωτούσαν θα τους έλεγα
οι εγκλωβισμένοι
μόνο τη λευτεριά αποζητούν
κι ας τους πυροβολούν,
με βλέμμα που ξεθώριασε,
τώρα μιλούν για τις ζωές τους,
πριν το μετά, το τώρα,
για φόβους, φοβίες, πίστη.

Γρηγορία Πελεκούδα








Τζελαλεντίν Ρουμί (30 Σεπτεμβρίου 1207 - 17 Δεκεμβρίου 1273)


Ο Τζελαλεντίν Ρουμί (30 Σεπτεμβρίου 1207 - 17 Δεκεμβρίου 1273) ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου στο Ικόνιο (Κόνια, Τουρκία) με μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι το "Ντιβάν", συλλογή λυρικών ποιημάτων και το "Μεσνεβί" (δίστιχα) που περιέχει 40.000 δίστιχα σε ηθικά και ασκητικά θέματα, μέσα από μυστικισμό και αλληγορίες. Ίδρυσε το σουφικό τάγμα των Μεβλεβήδων.

Το όνομά του Jalal-Al-Din Rumi προέρχεται από το πλήρες όνομα Jalal al-Din Mohammad Ibn Mohammad Ibn Mohammad Ibn Husain al-Rumi, (Περσικά: مولانا جلال الدين محمد رومي‎ ​ , τουρκικά: Mevlânâ Celâleddin Mehmed Rumi). Από τους συγχρόνους του, του δόθηκε το όνομα «Μεβλανά» που σημαίνει «ο δάσκαλός μας». Έτσι λοιπόν τον αποκαλούσαν και Μεβλανά Τζελαλεντίν (όπως φαίνεται και στην τουρκική έκδοση του ονόματός του) ή και Muhammad Balkhī (Περσικά: محمد بلخى‎ ​ ) ("ο Μωάμεθ από τη Μπαλχ"), στα περσικά. Αναφέρεται επίσης και απλά ως Ρουμί. Το τελευταίο αυτό κομμάτι του ονόματός του, Ρουμί, σημαίνει Ρωμαίος, Ρωμιός, προερχόμενος από τη χώρα των Ρουμ, όπως ήταν γνωστή στους Σελτζούκους η βυζαντινή Μικρά Ασία (Ανατολία).
Γεννήθηκε το 604 έτος Εγίρας (1207 μ.Χ.) στην πόλη Μπαλχ (τότε μέρος του Μεγάλου Χορασάν, στο σημερινό Αφγανιστάν) και πέθανε στο Ικόνιο (σημερινή Κόνια της Τουρκίας) το 1273. Έγραψε τα ποιήματά του στα περσικά και τα έργα του διαβάζονται στο Ιράν, αλλά και το Αφγανιστάν, όπου μιλιέται η γλώσσα νταρί, διάλεκτος της περσικής γλώσσας. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αυτοκρατορία των Σελτζούκων και ιδιαίτερα στο Σουλτανάτο του Ρουμ, δηλαδή το Σουλτανάτο των Σελτζούκων του Ικονίου.

Ο πατέρας του, Μπαχά αντ-Ντιν (Baha ad-Din) ήταν φημισμένος λόγιος. Υπό την κηδεμονία του ο Ρουμί έλαβε την πρώτη του μόρφωση από τον Σιεντ Μπουρχάν-αντ-Ντιν (Syed Burhan-ad-Din). Όταν έγινε 18 ετών, η οικογένεια ξεφεύγοντας από τις επιδρομές των Μογγόλων, μετά από αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις εγκαταστάθηκε στο Ικόνιο, και στην ηλικία των 25 ο Ρουμί πήγε στη Δαμασκό για να συμπληρώσει την εκπαίδευσή του.

Στο μυστικισμό τον εισήγαγε ένας περιπλανώμενος δερβίσης, ο Σαμσουντίν από την Ταυρίδα. Ο Ρουμί είναι ο συγγραφέας ενός εξάτομου διδακτικού έπους, του Μασναβί (Mathnawi) ή "Masnavi-ye Manavi", που αποκαλείται ενίοτε από ορισμένους λόγιους και "Qur'an-e Farsi", δηλαδή "Κοράνιο στα περσικά". Έγραψε επίσης και διαλόγους Φιχί μα Φιχί (Fihi ma Fihi), που γράφτηκαν για να εισάγουν τους μαθητές του στη μεταφυσική. Το συνολικό ποιητικό έργο του άσκησε βαθιά επίδραση σε όλες τις μορφές αισθητικής έκφρασης του ισλαμικού κόσμου και κυριαρχείται από την απόλυτη αγάπη προς τον Θεό.
Η διδασκαλία του καλούσε ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη, θεωρώντας ότι ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας.

Όταν πέθανε, στις 17 Δεκεμβρίου του 1273, άνθρωποι από πέντε διαφορετικές πίστεις και θρησκείες ακολούθησαν τη νεκρική πομπή του. Η νύχτα της ταφής ονομάστηκε Σεμπούλ Αρούζ (Sebul Arus), δηλαδή Νύχτα της Ένωσης. Από τότε οι Μεβλεβί Ντερβίς κράτησαν αυτή την ημερομηνία ως γιορτή.

Η επιρροή του Τζελαλεντίν

Η σημασία του Τζελαλεντίν Ρουμί περνά τα σύνορα των χωρών και των εθνοτήτων και έχει επηρεάσει ιδιαίτερα και την περσική και την τουρκική λογοτεχνία. Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Ήταν ο ιδρυτής του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων. Ενδεικτικό της επιρροής του Τζελαλεντίν και του σεβασμού που του έτρεφαν και του τρέφουν ακόμη οι χριστιανοί, είναι η επίσκεψη του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου στο Ικόνιο (Δεκέμβριος 2004) για να λάβει μέρος στους εορτασμούς της 731ης επετείου του θανάτου του Μεβλανά.

Στις ελληνικές επιρροές στο έργο του Ρουμί αναφέρεται το άρθρο «Τα ελληνικά ποιήματα του Μαυλανά Ρουμή και του γυιου του Βαλέντ κατά τον 13ο αιώνα» . Από εκεί συνάγονται τα εξής:

Στο έργο του Ρουμί υπάρχουν πολλά νεοπλατωνικά και γνωστικά στοιχεία. Αυτό οφείλεται –πέρα από τις ελληνικές επιδράσεις που υπήρχαν ήδη στην ισλαμική φιλοσοφία και θεολογία– στο ότι ο Ρουμί είχε ο ίδιος επαφή με Έλληνες διανοούμενους της περιοχής, κυρίως κληρικούς. Ο Αφλακί, βιογράφος του Ρουμί, περιγράφει τις φιλοσοφικές συζητήσεις του Ρουμί με τον ηγούμενο της Μονής του Αγίου Χαρίτωνος (κατά τους Τούρκους Ακ Μαναστίρ), κοντά στην ελληνική κωμόπολη Σίλλη του Ικονίου, την οποία μάλιστα αναφέρει ως «μονή του Πλάτωνος» (Ντέιρε Αφλατούν)
Από τα λίγα ποιήματα του Ρουμί σε τοπικό ελληνικό ιδίωμα δεν είναι εμφανές σε ποιον βαθμό γνώριζε την ελληνική. Φαίνεται όμως ότι ο γιος του, ο Σουλτάν Βαλέντ, γνώριζε πολύ καλά τα ελληνικά, διότι έγραψε αρκετά ποιήματα σ’ αυτή τη γλώσσα. Οι τελετουργίες που αυτοσχεδίασε ο Ρουμί (μουσική, χορός, απαγγελίες) φαίνεται ότι είχαν ως στόχο περισσότερο να προσελκύσουν στον ισλαμισμό τους Έλληνες της περιοχής παρά απευθύνονταν στους μουσουλμάνους. Κατά τον Αφλακί ο Ρουμί έλεγε: «Ο Ύψιστος επεφύλαξε μεγάλες χαρές στους κατοίκους της Μικράς Ασίας. … Η περιοχή της έχει το καλύτερο κλίμα, αλλά οι κάτοικοί της αγνοούσαν τον μυστικόν έρωτα προς τον αληθινόν Κύριο των δυνάμεων» … «Με πήρες (ω Θεέ) από το Χορασάν και μ’ έφερες στην χώρα των Ελλήνων για να συναναστραφώ μ’ αυτούς και να τους οδηγήσω στο ορθό δόγμα. Όταν είδαμε ότι δεν στρέφονταν κατά κανένα τρόπο προς τον δρόμο του Θεού, και στερούνταν τα θεία μυστήρια, τους υποβάλαμε τις ιδέες αυτές με τρόπο πιο ευχάριστο, με μουσικές συναυλίες και με τον ρυθμό της ποίησης, πράγματα που αναταποκρίνονται στις ορέξεις των ανθρώπων. Διότι οι κάτοικοι της Μικρασίας είναι χαροκόποι και υπόκεινται στην επιρροή του πλανήτη της Αφροδίτης».
Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι εκστατικοί χοροί των δερβίσηδων είναι επιβιώσεις αρχαίων διονυσιακών λατρειών που ήταν διαδεδομένες στη Μ. Ασία. Υπάρχουν μαρτυρίες για την επιβίωση διονυσιακών τελετουργιών κατά τους Μέσους Χρόνους, ίσως και μέχρι την εποχή του Ρουμί. Ο ΞΒ’ κανών της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως, το 691, ορίζει στους τρυγητές όπως «μη το του βδελυκτού Διονύσου όνομα επιβοάν» και «έτι και τας ονόματι των παρ’ Έλλησι ψευδώς ονομασθέντων θεών ή εξ ανδρών ή γυναικών γινομένας ορχήσεις, και τελετάς … αποπεμπόμεθα». Ένα σχόλιο του Ιωάννου Ζωναρά (12ος αιών) στον ανωτέρω κανόνα επιβεβαιώνει ότι και στην εποχή του (έναν αιώνα πριν τον Ρουμί) επιβίωναν οι ίδιες διονυσιακές τελετές μεταξύ των αγροτών.
Η μελέτη των ελληνικών στίχων του Ρουμί από Δυτικούς ερευνητές είναι αρκετά δύσκολη, διότι είναι γραμμένοι στην αραβική γραφή. Λόγω της άγνοιας της ελληνικής γλώσσας από τους Τούρκους και Πέρσες αντιγραφείς χειρογράφων, αλλά και λόγω της ελλειπτικότητας του αραβικού αλφαβήτου, λείπουν τα πολύ σημαντικά για την ελληνική γλώσσα φωνήεντα, ενώ υπάρχουν και λάθη στον αριθμό των στιγμών που διαφοροποιούν μερικά αραβικά γράμματα μεταξύ τους. Υπάρχουν ελάχιστες μεταγραφές των ελληνικών στίχων του Ρουμί σε ελληνικό αλφάβητο.

Ένα ποίημα του Ρουμί με ελληνικούς και περσικούς στίχους. Σε αγκύλες είναι η μετάφραση των περσικών στίχων.

Αφέντης μας έν κι αγαπούμεν τον
Κι απ’ εκείνον έν καλή η ζωή μας.
Γιατί γύρισες γιατί βρώμισες;
Πέ με τι έπαθες, πέ με τι έχασες;
Άι καρδιά μου, άι ψυχή μου!
Άι το ετούτο μου, άι το εκείνο μου,
Άχ σπίτι μου,άχ στέγη μου!
Άχ θησαυρέ μου, αχ χρυσοπηγή!
Έλα καλέ μου, έλα σάχη μου,
Χαρά δεν δίδεις, δός μας άνεμο!
Πού διψά πίνει, πού πονεί λαλεί,
Μηδέν τσάκωσες,καλέ, το γυαλί;
Yπόμνημα:
  • έν: είναι, πβ. τον τύπο «ένι» του ιδιώματος της Σίλλης.
  • Το γυαλί, περσικά «τζαμ» (εδώ σημαίνει «ποτήρι»), είναι ένα αγαπητό σύμβολο στην περσική ποίηση.

Η σημασία του Ρουμί ξεπερνά τα εθνικά και κρατικά σύνορα. Όσοι μιλούν την περσική γλώσσα στο Ιράν, Αφγανιστάν και το Τατζικιστάν, τον θεωρούν σαν ένα από τους πιο σημαντικούς κλασικούς ποιητές, που έχει επηρεάσει πολλούς ποιητές στην ιστορία. Είχε επίσης σημαντικότατη επίδραση στην τουρκική λογοτεχνία. Η ποίησή του είναι η βάση της κλασικής ιρανικής και αφγανικής μουσικής.https://el.wikipedia.org/




ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

«Θε μου Θε μου Αλλάχ Αλλάχ»
έκλαιγε κάποιος μια βραδιά
ωσότου γλύκαναν τα χείλη του στην προσευχή.
«Καλά σε άκουσα να καλείς
μα πήρες ποτέ σου απάντηση;»
Δεν είχε τι να πει σ’ αυτό
Κι έπεσε να κοιμηθεί αναστατωμένος.
Στον ύπνο του ονειρεύτηκε τον Χιντρ τον ψυχοπομπό
σ’ ένα πυκνό πράσινο φύλλωμα.
-Γιατί σταμάτησες τις προσευχές;
-Γιατί δεν απαντήθηκα ποτέ.
-Αυτός ο πόθος στην καρδιά σου είναι η ίδια η απάντηση.
Ο πόνος σου που κλαις από τον χωρισμό σε φέρνει πίσω.
Η θλίψη σου η ανήμπορη
είναι το μυστικό ποτήρι.
Άκου το σκύλο που αλυχτά για το αφεντικό του.
Η σχέση τους είναι το ίδιο το αναφιλητό.
Υπάρχουνε πολλά σκυλιά αγαπημένα.
Ποιος ξέρει τ’ όνομά τους;
Δώσ’ τη ζωή σου να γίνεις ένα απ΄αυτά.

❁    ❁    ❁    ❁

Αδέλφια Μουσουμάνοι δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν ξέρω τι να πω.
Δεν είμαι Χριστιανός ούτε Εβραίος.
Δεν είμαι Μουσουλμάνος ούτε και Ινδουιστής.
Δεν είμαι Βουδιστής μήτε και Σούφι.
Δεν είμαι και διόλου Ζεν.
Δεν έχω μια θρησκεία ή παράδοση.
Δεν είμαι απ΄ την ανατολή μήτε τη δύση
Ούτε από τη θάλασσα ούτε κι απ΄ τα βουνά.
Δεν είμαι στοιχειωμένος ή αιθέριος
Αλλά δεν είμαι ούτε και φυσικός.
Δεν είμαι οντότητα και δεν υπάρχω
Ούτε σ’ αυτόν μηδέ στον κόσμο τον επόμενο.
Δεν έρχομαι από την Εύα τον Αδάμ
ή κάποιαν άλλη ιστορία.
Ο τόπος μου είναι άτοπος
χνάρι δεν έχει το χνάρι μου.
Ούτε σώμα ούτε ψυχή.
Ανήκω στον Αγαπημένο.
Είδα τους δυο κόσμους σ’ έναν και γνωρίζω
τον πρώτο και τον τελευταίο
που αναπνέει μ’ ανθρώπινη πνοή.

❁    ❁    ❁    ❁

Έλα με την ευωδιά σου μόνον.
Μην μπεις σ’ αυτόν τον ποταμό ντυμένος.
Οι δρόμοι σε πάνε απ΄εδώ ως εκεί.
Αλλ’ από πού ξεκινάνε;
Ώρα να ζήσουμε γυμνοί.
Ο δρόμος κάποτε τελειώνει
όχι όμως η αγάπη.
Η Αγάπη είναι ποτάμι.
Πιες πλύσου.
❁    ❁    ❁    ❁

Τ’ αστέρια καίγονται καθαρά
ως την αυγή.
Κάνε το ίδιο και εσύ και μια πηγή νερό
θα ξεπηδήσει απ΄το σκοτάδι
αυτήν που περιμένει η πιο βαθιά σου δίψα.

❁    ❁    ❁    ❁

Μείνετε μαζί φίλοι.
Μη σκορπάτε και αποκοιμηθείτε.

Η φιλιά μας είναι φτιαγμένη
από αγρύπνια.

Ο νερόμυλος παίρνει νερό
γυρνά και το δίνει
κλαίγοντας.

Έτσι αυτό μένει στον κήπο
ενώ μια άλλη στρογγυλάδα κυλά
ψάχνοντας σε μια στεγνή κοίτη
κείνο που νοιώθει οτι ζητά.

Μείνετε εδώ τρέμοντας κάθε στιγμή
σα στάλα υδραργύρου.

(Από το βιβλίο “Από την ποίηση του Ρουμί', εκδ. Ντέφι, 2002)$

μτφρ. Βίκος Ναχμίας

❁    ❁    ❁    ❁

Τα λόγια μου ήταν κούφια, 
όλο πρέπει και μη. 
Για χρόνια χτυπούσα την πόρτα 
κι είδα όταν άνοιξε 
πώς χτυπούσα από μέσα.

 *** 
Είμαι ο απέραντος ωκεανός
 κι όχι μόνο μια σταγόνα. 
Είμαι ο καθένας 
κι όχι μόνο αυτός που βλέπετε. 
Κάθε λεπτό, η κάθε σταγόνα του ωκεανού 
επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια 
«Δεν είμαι τίποτ’ άλλο παρά μία σταγόνα». 

*** Μια μέρα οι ψυχές μας θα γίνουν ένα. 
και η ένωσή μας θα είναι παντοτινή. 
Ξέρω πως ό,τι σου δίνω 
επιστρέφει σε μένα. 
Σου δίνω λοιπόν τη ζωή μου
 Ελπίζοντας ότι ε σ ύ 
θα επιστρέψης σε μένα. 

*** 
Είμαι νεκρός σ’ αυτόν τον κόσμο.
 Είμαι έτσι πολύ καιρό. 
Κάθε μέρα το σώμα μου λειώνει 
και γρήγορα θα επιστρέψη στη γη. 
Δεν είναι δύσκολο ν’ αρνηθής 
Ούτε αυτή τη ζωή, 
ούτε αυτόν τον κόσμο. 
Να εγκαταλείψης όμως την αγάπη σου 
δεν είναι μόνο δύσκολο, είναι αδύνατον. 

*** 
Έκλαιγα και μ’ έκαιγε το κλάμα μου 
Σώπαινα και μ’ έκαιγε η σιωπή μου 
Κάποτε σταμάτησα τις υπερβολές
 Στάθηκα στη μέση 
αλλά κι εκεί κάηκα. 

***   Η νύχτα πέφτει 
κι οι άνθρωποι πάνε να κοιμηθούν 
σαν τα ψάρια που επιστρέφουν στο νερό.  
 Όταν ξυπνήσουν 
άλλοι ασχολούνται με τις δουλειές τους 
άλλοι ασχολούνται με τον εαυτό τους.

 *** 
Για τους ερωτευμένους 
δεν υπάρχουν Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί κι Εβραίοι. 
Για τους ερωτευμένους 
δεν υπάρχει πίστη κι απιστία. 
Για τους ερωτευμένους 
δεν υπάρχει σώμα, νους, καρδιά και ψυχή.   
Γιατί ακούς αυτούς που βλέπουν με άλλο τρόπο; 
Αν δεν είναι ερωτευμένοι είναι τυφλοί. 

***   
Μη μένης κοντά σε θλιμμένο άνθρωπο. 
Στάσου κοντά σ’ αυτούς που έχουν χάρη και μεγάλη καρδιά.
 Όταν μπαίνης σ’ έναν όμορφο κήπο 
μην χάνης τον καιρό σου με τ’ αγριόχορτα. 
Μείνε κοντά στο γιασεμί και στον νάρκισσο.  

 *** 
Όλη η ευτυχία του κόσμου 
δεν θα μου γιάτρευε εύκολα αυτόν τον πόθο. 
Η μόνη γιατρειά είναι ο Αγαπημένος,   
Σκέφτηκα: «Πόσα λόγια θα του πω, όταν τον συναντήσω»
 Τον είδα και δεν έβγαλα μιλιά. 

*** 
Χτες βράδυ βρισκόταν μέσα στο πλήθος 
και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω φανερά. 
Ακούμπησα λοιπόν το πρόσωπό μου στο δικό του
 κι έκανα πως του ψιθυρίζω ένα μυστικό στ’ αυτί.
❁    ❁    ❁    ❁

Δεν είμαι ποιητής!
Οι στίχοι μου δεν αξίζουν
ούτε ένα ξεροκόμματο.
Δεν γυρεύω επαίνους.
Δεν αποφεύγω τις κατηγορίες –
Και τα δυο μού είναι αδιάφορα.

Όλη μου η μαεστρία και η ποίηση
χωράνε ίσα ίσα σ’ ένα κύπελλο –
Αν το κρασί δεν σερβίρεται
από το χέρι του Αγαπημένου,
δεν θα πιω ούτε μια γουλιά!

Γύρισες τον κόσμο ψάχνοντας τη ζωή
κι όμως η καρδιά σου θα πεθάνει.
Γεννήθηκες
στην ευλογημένη αγκαλιά της ένωσης
κι όμως θα πεθάνεις ολομόναχος.

Αποκοιμήθηκες στην όχθη μιας λίμνης
κι όμως πεθαίνεις στη δίψα.
Στέκεις στη κορφή του θησαυρού
κι όμως θα πεθάνεις πάμπτωχος.

Δεν είμαστε μπροστά, είμαστε πίσω.
Δεν είμαστε πάνω, είμαστε κάτω.

Σαν το πινέλλο στο χέρι του ζωγράφου,
δεν έχουμε ιδέα πού βρισκόμαστε.

Βλέπεις εκείνο το καραβάνι,
το φορτωμένο με ζάχαρη;
Τα μάτια Του έχουν περισσότερη γλύκα.

Αλλά μην τα κοιτάξεις
αν δεν είσαι έτοιμος να χάσεις τα δικά σου.

Η σακατεμένη μου ποίηση άρχισε να χορεύει,
με το φως που έβγαζε τ’ Όνομα του Θεού.

Τ’ Όνομά Του έστειλε τον άγγελο των λέξεων
στο σπίτι του νου μου.
Με κάθε στίχο γεννιώνται χιλιάδες αθώοι
κι όμως, σαν τη Μαρία,
καθένας παραμένει παρθένος.
Απόδοση: Καδιώς Κολύμβα



❁    ❁    ❁    ❁

TO ENA ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΩΣ

Οι λάμπες είναι διαφορετικές, αλλά το φως είναι το ίδιο.
Ερχεται απ’το Πέραν.
Αν συνεχώς κοιτάς τη λάμπα, χάθηκες. Γιατί από ‘κει
γεννιέται το φαινόμενο της πολλαπλότητας και του αριθμού.
Στερέωσε το βλέμμα σου στο φως και θα απαλλαγείς απ’τη
δυαδικότητα, που είναι έμφυτη στο περιορισμένο σώμα.
Ω εσύ, που είσαι ο Πυρήνας της Υπαρξης, η διαφωνία
ανάμεσα στον μουσουλμάνο, τον Ζωροάστρη και τον
Ιουδαίο, οφείλεται στην ιδιαίτερή τους άποψη.
Κάποιοι Ινδοί έφεραν έναν ελέφαντα
και τον εξέθεσαν σ’έναν σκοτεινό σταύλο.
Κι αφού ήταν αδύνατο να τον δουν με τα μάτια,
όλοι τον άγγιζαν με την παλάμη του χεριού τους.
Το χέρι του ενός ακούμπησε την προβοσκίδα
κι αυτός είπε: «Αυτό το ζώο είναι σαν νεροσωλήνας».
Ο άλλος άγγιξε το αυτί του: Σ’αυτόν το πλάσμα φάνηκε
να μοιάζει με βεντάλια. Άλλος άγγιξε το πόδι του
και περιέγραψε το ζώο σαν το σχήμα μιας κολώνας.
Άλλος χάιδεψε την πλάτη του: «Αληθινά, είπε αυτός,
ο ελέφαντας μοιάζει με θρόνο».

Αν ο καθένας τους κρατούσε ένα κερί,
δεν θα υπήρχε καμιά αντίθεση στα λόγια τους.
https://aftapatesnoisis.wordpress.com/








ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " To πιο όμορφο μέρος του κόσμου "

φωτ:Daria Petrilli




Όταν φοβάσαι να δεις το σφάλμα που έκανες. Όταν φοβάσαι να αντικρύσεις το γυμνό εαυτό σου. Όταν έχεις φτιάξει το κάστρο σου από άμμο και λαχταρίζεις κάθε φορά που το σιμώνει ένα κύμα μήπως το παρασύρει στο βυθό του, το ισοπεδώσει.Κι εσύ επιμένεις να το φτιάχνεις με το ίδιο σαθρό υλικό.Όταν όλος σου ο κόσμος είναι φτιαγμένος από τις ψευδαισθήσεις του μυαλού σου. Αποχαιρέτησέ τον. Παράτησε το παρελθόν που είχε τόσα είδωλα,τόσες παραμορφωμένες αλήθειες. Δες καθαρά το τώρα. Με όλες τις δυσκολίες του μα και τις ευκαιρίες του. Σχεδίασέ το με πέτρινες βάσεις κι ονειρέψου στο στέρεο έδαφος της εμπειρίας σου.Μακριά από την κατείδωλη πλάνη. Δες τα δικά σου σφάλματα, τις παρανοήσεις, τις παρεξηγήσεις κι επέστρεψε με το φως της ημέρας στην αληθινή ζωή. Σε ενεστώτα. Τόσο απλό , τόσο δύσκολο μα κατορθωτό. Έχε εμπιστοσύνη στη δύναμή σου που θα εξοβελίσει το φόβο, την ευκολία της συνήθειας, την έξη σε πράγματα σε καταστάσεις που σε πηγαίνουν πίσω. Τώρα ξέρεις πόσο μάταιο είναι να δείχνεις τη θάλασσα που έχεις μέσα σου σε αυτούς που δεν μπορούν να κολυμπήσουν.Μη φοβάσαι τo τέλος των ψεύτικων κι ασήμαντων.Το μυστικό είναι να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όπου κι αν πας, θα είναι το πιο όμορφο μέρος στον κόσμο.






*

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ " ΑΤΙΤΛΟ "

πηγή φωτογραφίας 



Κάθομαι στο παράθυρο και κοιτάζω που φυσά και σκοτεινιάζει το σύννεφο.
Σκεφτομαι το πέλαγος να σκάει στα βραχια και να γεμίζει σταγόνες την αλμυρή γη.
Όσο και να στρεβλώνω τα τσιμέντα με ατέλειωτη φαντασία με τίποτα δεν μοιάζουν στο πέλαγος.
Οι καρέκλες δίπλα μαζεύτηκαν να μη βραχούν.
Δυο τρεις έμειναν εκεί για να αράζουν οι χασομέρηδες που το φούμο τους καθυστέρησε και η βροχή τους σταμάτησε κάτω από την τέντα του καφενέ.
Κάθομαι στο παράθυρο και κοιτάζω που βρέχει και φαντάζομαι την μυρωδιά απ το χώμα.
Όσο και να στρεβλώνω την άσφαλτο με ατέλειωτη φαντασία με τίποτα δεν φέρνει στην θύμηση την μυρωδιά απ το βρεγμένο χώμα του χωραφιού.
Κάθομαι στο παράθυρο και σκεφτομαι την ζωή.
Όσο και αν στρεβλώνω τις αναμνήσεις με ατέλειωτη φαντασία με τίποτα δεν με φέρνει κοντά στην γαλήνη εκείνης της ήρεμης θάλασσας που σκάει στα βράχια και γεμίζει σταγόνες την αλμυρή γη

ΒΕ




Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

ΦΙΛΙΩ ΚΑΡΑΜΙΧΑΛΗ " ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ "


Παιδι μιας ξεχασμενης Πατριδας,
αυτης της χαμενης Ατλαντιδας,
νιωθει κουρασμενος και ξεριζωμενος,
καθολα ξενος....

Τουχουν δωσει για πατριδα,
μια καρδια και την ελπιδα,
νιωθει ξεχασμενος και αποκαρδιωμενος,
χανει την ελπιδα,χανει την πατριδα
πνιγεται μες τον καημο ,
της λησμονιας και της απανεμιας....

Δωστου μιαν ελπιδα,μια χαμενη Ατλαντιδα,
καντον να γυρισει,να ελπισει...
ειναι νεος και γενναιος
καντον να παλεψει,να δουλεψει
και να προοδευσει....

Θελει να γυρισει και να εξοικονομησει,
ολη την ελπιδα της Χαμενης Ατλαντιδας....
ειναι ο προρισμος και αυτοδιορισμος,
δρομος και πορεια μιας ολοκληρης θητειας,
πουχουν ενα οδηγο,,,,,,την καρδια και το μυαλο.
<για ολους τους μεταναστες της πατριδας μας>








epikouros sofista " Ατιτλο "


όνειρα που ματαιώθηκαν απρόσμενα στην δίνη της ζωής εξομολογήσεις που εγκλωβίστηκαν σε σφραγισμένα χείλη έρωτες συμβιβασμένοι στην συνήθεια προσδοκίες και συναντήσεις που ακύρωσαν οι περιστάσεις όλα υποταγμένα στον χρόνο με άγνωστα σιωπηρά ενδεχόμενα και μεταμέλειες ανήμπορες πια για επανορθώσεις. Πάντα οι επιλογές μας κρύβουν μέσα τους κάτι από τον περιπαιχτικό σαρκασμό της μοίρας και την πρώτη θλίψη του χαμένου παράδεισου







ΕΦΗ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ "

πηγή φωτογραφίας 

Απλώθηκαν απαλά και ήμερα τα μαγνάδια , φθινοπωριάτικο σκουφί για το Κάστρο, πιο πολύ δροσιά παρά προστασία . Ξαπόστασε για λίγο κι η παραδαρμένη Γαλανόλευκη , ακούμπησε στον ιστό , ίσα για να πέσει στην περισυλλογή της . Οι κορφές των κυπαρισσιών έπιασαν και τέντωσαν το μαγνάδι , έμπειρες νοικοκυρές που ομορφοστρώνουν τα βρισκάμενα του χεριού τους και της μηχανής , να χαρεί το μάτι που ο βολβός του άσπρισε απ΄τα ασίγαστα πολυβολεία του ήλιου που χαραμιζόταν στην τσιμεντόστρωση . Τέντωσαν φτερό και πατουσάκι τα χορτασμένα σπόρια και ύπνο στρουθιά . Άμα υπάρχει σοδειά και κερνάει κι ο ουρανός νεράκι σε ποτήρια χλωρασιάς , λιγοστεύουν οι φόβοι και οι φοβέρες , κανείς δεν βούλεται να χαλάσει τ΄αλλουνού την καρδιά στους μαχαλάδες των πουλιών . Αλάργα , μακριά και ξώμακρα από τούτο το παραδεισάκι τα χούγια τα ανθρώπινα .. . 






Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ



Στην Κοπεγχάγη τα ποδήλατα είναι περισσότερα από τα αυτοκίνητα!!!

Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι ο αριθμός των ποδηλάτων στην Κοπεγχάγη είναι πλέον επίσημα μεγαλύτερος από τον αριθμό των αυτοκινήτων.
Οι αρχές της δανικής πρωτεύουσας καταγράφουν τους αριθμούς των ποδηλάτων εδώ και δεκαετίες, και τώρα 20 ηλεκτρικοί αισθητήρες σε όλη την πόλη αυτοματοποιούν τη μέτρηση του αριθμού των ποδηλάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους. Τον τελευταίο χρόνο, μετρήθηκαν 35.080 νέα ποδήλατα, αυξάνοντας το συνολικό αριθμό στα 265.700, ενώ τα αυτοκίνητα της πόλης αριθμούν 252.600.
Οι 20 ηλεκτρικοί αισθητήρες εγκαταστάθηκαν σταδιακά από το 2009 στο δημαρχείο της πόλης και γύρω από την πόλη, για την αυτόματη μέτρηση των ποδηλάτων που ταξιδεύουν μέσα από την μητροπολιτική περιοχή. Η καταγραφή της κυκλοφορίας των ποδηλάτων είναι μόνο μία πτυχή του στόχου της κυβέρνησης να ενθαρρύνει περισσότερο την αστική ποδηλασία. Η κυκλοφορία των ποδηλάτων έχει αυξηθεί κατά 68% τα τελευταία 20 χρόνια.
Η κυβέρνηση της Δανίας έχει δαπανήσει 135 εκατομμύρια ευρώ από το 2005, προκειμένου να ενθαρρύνει και να διευκολύνει τη μετακίνηση με ποδήλατα, όπως με την κατασκευή γεφυρών και δρόμων αποκλειστικά για ποδηλάτες και πεζούς. Ενώ η κυκλοφορία των ποδηλάτων συνεχίζει να αυξάνεται, σημειώνοντας άνοδο 15% μόνο τον τελευταίο χρόνο, η κυκλοφορία των αυτοκινήτων μειώνεται σταδιακά, σημειώνοντας πτώση 1% πέρυσι.
Η πόλη έχει ως στόχο το 2025 να γίνεται το 50% του συνόλου των μετακινήσεων με ποδήλατα. Το ποσοστό αυτό σήμερα είναι ήδη στο 41%. Εξάλλου, το μετρό της Κοπεγχάγης θα εγκαινιάσει μία νέα επέκταση το 2019, με σκοπό να μειωθούν περαιτέρω οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.


















































































































ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΧΑΡΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ 
πηγή πληροφοριών : http://www.naftemporiki.gr/