ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ '' Τα παιδιά της γαλαρίας ''

Skitsofrenis - art

Δανείζομαι τον τίτλο* για να εκφράσω την αίσθηση που έχω για τη σημερινή γενιά των 20 - 35 χρόνων. Είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στην άνεση της υπερπροσφοράς των υλικών αγαθών. Στο δωμάτιό τους παιχνίδια λογιών, ο υπολογιστής σε κεντρική θέση, μολυβοθήκες, τετράδια, βιβλία βοηθητικά και σχολικά ένα πλήθος, και τρέξιμο να προλάβουν το τρένο των πανελληνίων εξετάσεων. Ακριβοπληρωμένοι οι καθηγητές τους στα ιδιαίτερα, καλοπληρωμένοι οι καθηγητές των φροντιστηρίων που είχαν επιτυχίες. Να φορούν φιρμάτα ρούχα, να ακολουθούν μια μόδα, να ακολουθούν την ξέφρενη πορεία των γονιών που στην πλειοψηφία τους παραμέρισαν την ανάγκη για μια ουσιώδη συνετή ζωή και έτρεξαν πίσω από το επιφανειακό πρόσταγμα της εποχής για κατανάλωση, για όλο και περισσότερη κατανάλωση.Ακόμα και πραγμάτων που δεν είχαν την αντοχή. 

Κι έπειτα ο κύκλος σιγά και σταθερά να στενεύει. Εποχή της οικονομικής κρίσης πια. Τα υλικά αγαθά όλο και ελαττώνονται στα αναγκαία. Τα παιδιά τελειώνουν το πανεπιστήμιο, κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό και ζουν με την οικογένειά τους αναζητώντας δουλειά εδώ κι εκεί για να εισπράξουν την άρνηση, το χλευασμό, την απαξίωση των σπουδών τους έχοντας μπροστά τους δυο επιλογές:της μετανάστευσης ή της αποδοχής ενός μισθού που αρκεί ως χαρτζηλίκι για την επιβίωσή τους. 

Ευθύς οι λέξεις ''απασχόληση'' αντί της ''εργασίας'', ''επιβίωση'' αντί της ''ζωής'', που συνοδεύονται με ένα κλείσιμο ματιού στη θλίψη , στην απογοήτευση και εν συνεχεία στην παραίτηση, την κατάθλιψη.Δρόμοι για να τρέξουν αδιέξοδοι,ή το μονοπάτι μιας απαρχαιωμένης τακτικής του ''ρουσφετιού'',της ''οσφυοκαμψίας'' σε λερωμένες ποδιές...Μαρασμός! κι ο ποιητής να περιγράφει ...''πού ήσουν νιότη που'λεγες'' ... 

Τα παιδιά της γαλαρίας είναι οι σημερινοί νέοι, τα παιδιά μας που έχουν αποποιηθεί κάθε είδους ιδεολογία, κάθε κομματική ταυτότητα κι αναζητούν το δικό τους καθάριο σχήμα ζωής. Τα παιδιά της γαλαρίας που χτυπούν την πόρτα σου ως ''ντελίβερυ'', ή ως διανεμητές φυλλαδίων στους δρόμους. Κι εσύ που τους βλέπεις σαν αποτυχημένους θά'πρεπε να σε λούζει κρύος ιδρώτας γιατί με τη δική σου συμμετοχή παίχτηκε το παιχνίδι για μιαν βαθιά οικονομική και πολιτική και αξιακή κρίση. 

Στα μάτια τους να βλέπεις τη δική σου αποτυχία να διαχειριστείς με ωριμότητα την εποχή σου σε όλα τα επίπεδα. Στους δικούς σου συμβιβασμούς, στις δικές σου επιφανειακές, σαθρές αναζητήσεις στηρίχτηκε η εποχή που έσυρε σα θύματα αυτή τη γενιά. Τα παιδιά της γαλαρίας. Κι όμως αν αναζητήσεις τη γνώμη τους ,τη σκέψη τους δεν σου αποδίδουν ευθύνες.Προσπαθούν , μάχονται, στέλνουν βιογραφικά, δέχονται την νέα τάξη των ''voutser''- μια νέα ελεημοσύνη από τους ιθύνοντες- δουλεύουν, χαίρονται και διασκεδάζουν με ένα φλυτζάνι καφέ περπατώντας γιατί δεν διαθέτουν τα χρήματα να καθίσουν σε καφετέρια.Κι ονειρεύονται κι ελπίζουν και γελάνε κι ερωτεύονται. Στα μάτια τους διακρίνω την απόφαση για μια άλλη Ελλάδα! Εύχομαι! -

*Τα παιδιά της γαλαρίας» ήταν η περίφημη φράση του Μάνου Χατζιδάκι, «δανεισμένη» από τον τίτλο της ταινίας «Τα Παιδιά του Παραδείσου» του κορυφαίου Γάλλου κινηματογραφιστή Μαρσέλ Καρνέ, με την οποία σε ένα άρθρο του το 1985 περιέγραψε τον βαθύτερο πόνο μιας Ελλάδας, που παραμένει χαραγμένος στη μνήμη μέχρι σήμερα.