ΆΝΝΑ ΚΑΡΑΚΟΝΤΗ " Ατιτλο "

Φωτογραφία 'Αννα Καράκοντη 

Ήταν μια μέρα σκοτεινή
από εκείνες που δεν φυσάει ήλιο
σκουντούφλαγα στα τυφλά σχεδόν
χωμένη στα βαριά μου
Κάποιος μ’ αναγνώρισε

Κατάρα
Νόμιζα απαρατήρητη
θα πέρναγε η θλίψη μου
Σήκωσα τα μάτια
επιστρατεύοντας το χαμόγελο
με τα καθαρά μου δόντια
Επικεντρώθηκε στα μάτια μου

Κατάρα
Είδα ν’ ανιχνεύεται η ψυχή μου
Έσμιξα τα φρύδια να το σταματήσω
Έβαλα ασπίδα ό,τι βρήκα
Μερικά ψέματα κάτι αοριστίες
Δεν έδωσα υλικό
παρά μόνο την εικόνα μου
Ψαχούλεψε λίγο ακόμα
τις άκρες του στόματος
και τις γούβες στα μάγουλα

"-Πού νομίζεις πως πας;" ξεφώνισε;

"Σέρνεις στους δρόμους τη δυστυχία σου

έτσι χωρίς τιμωρία;

Πότε θα μάθεις επιτέλους

να ζεις με αξιοπρέπεια;…"

Core 'ngrato
Άννα Καράκοντη
μικρές ΕΚΔΟΣΕΙΣ