 |
| Πίνακας - John William Godward |
της σκέψης μου,μα δεν χωρά
η απεραντοσύνη της τρυφεράδας σου.
Κούρνιασε στην ψυχή μου ,
ας αποκοιμηθούμε στο σκοτάδι,
σε λίγο θα βλαστήσει το φεγγάρι
και θα σκιρτάς στην αγκαλιά μου.
Όλη η νύχτα μας ανήκει,
την περπατήσαμε στα οράματα μας
κι όλο το ροζακί σταφύλι δικό μας είναι.
Να δες...
οι πρώτες σταγόνες της αυγής,
ώριμα ρόδα του έρωτα ,
χτυπούν την σκουριασμένη μας πόρτα.
Η πούλια κι όλα τ 'αστέρια
τυλιγμένα στα υφαντά του ουρανού
κρυφοκοιτάζουν
τα νοτισμένα σώματα μας .
Όλα μας ανήκουν προσωρινά,
μας φέρνουν πιο κοντά,
κύματα ήρεμης θάλασσας
που δέχεται μια μπόρα.
Τα μάτια μας φεγγοβολούν ,
ένα βήμα πριν βυθιστούμε
στα σώματα μας,
κι ο χτύπος της καρδιάς μας,
εύφλεκτο ηφαίστειο ,
να αναστήσει τους μίσχους των πόθων μας .
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
Καταπληκτικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή