ΑΚΡΙΒΗ ΜΕΡΙΔΙΩΤΗ " Παγιδεύτηκα "

Παγιδεύτηκα
Σε οδούς Λαιστρυγόνων πορεύτηκα
Με κλεφτοφάναρα αναμμένα..
Όνειρα βαλσαμωμένα..

Παγιδεύτηκα
στης λάγνας Λίλλιθ τη θωπεία
Κι έκαψα την ουτοπία
σε βωμό ξεφτισμένων ιδεών..

Παγιδεύτηκα,
Στον αργαλειό της Κίρκης 
& σαν αράχνη ύφαινα ιστό..
Με αδιέξοδους δρόμους, 
σαθρούς Ναούς,
θνητούς προβολικούς..
ψευδοπροφήτες,
πλαστικά λουλούδια, 
αρώματα τεχνικά,
ήλιους από «Νέον» 
άστρα βεγγαλικά..
άκυρα συνθήματα , 
σεντόνια αμαρτία
αισθήματα καρφιά, 
μάτια γυάλινα..

Παγιδεύτηκα
Στα «ζήτω» 
ανόητων ηρωισμών..
στα γρανάζια
χθόνιων εξουσιών..

Συντονίστηκα
Στης ψυχής τους κραδασμούς
Και Οίδα..

Ο θάνατος παγίδα..

Η Αριάδνη περιμένει στο Φως…

~Ακριβή Μεριδιώτη~