Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Χρυσόψαρα των πόθων "


Πάρε τις σιωπές μου
και δώσε μου φωνή, να ψιθυρίσω
τα κελεύσματα του έρωτα.
Θρύμματα μας βρήκε το πρωί,
λιωμένες αντιστάσεις,
δυο λυτρωμένους αντίδικους
που συμμάχησαν, λες, μοιρολατρικά,
σε μια περίπτυξη κρεσέντο.
Μας χρώσταγε η συνεύρεση δεκάδες παρουσίες
για να σαρκάσει απουσίες και κενά,
να μη βαλτώσουν.
Με καταβρόχθισε η παραδαρμένη
σου καρδιά
κι ανάβλυσε όνειρα στη γυάλα μου
κι εγώ ήπια με βουλιμία
χρυσόψαρα και πόθους,
κι ένιωσα το κορίτσι των παραμυθιών
και κάποιων στίχων που τόσο
αγαπούσα,
κι ύστερα λες, μας συνεπήρε
το σεργιάνι των λυγμών!
Γιατί, λυγμικά  ερωτευτήκαμε θαρρώ,
ένας έρωτας αραχνοΰφαντος λυγμός
μας καταβύθισε
μακρυά απ το παγερό,ξένο του κόσμου
κι ήταν λες και μας χώνεψε ναός,
σωτήρια λατρευτήκαμε.
Κι ήταν έξω από μας, όλα τ άλλα
υποτελή και λίγα,
εξευτελιστικά,
κι εμείς δυο ραγισμένα εικονίσματα
που συγκολλούσαν τα γυαλιά
που ανασύνθεταν την αγάπη,
ω, πόσα ποτάμια από αγάπη
χτίζουν το μεγαλείο του ωκεανού......
........κι εμείς, τον κολυμπήσαμε,
μίλια ψυχορραγώντας!
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου