Νιογέννητες ρυτίδες στο μέτωπο διαδρομή στο παραμύθι η χαρά στο βηματισμό των κόκκινων παπουτσιών. Υπάρχουν πάντα εκείνοι που δε θα καταλάβουν βαμμένα μάγουλα στο χρώμα συστολής τα σεντόνια που σκέπαζαν το φως να γίνονται στεφάνια στα μαλλιά του ονείρου σε αποχρώσεις της αθωότητας πρώτου χορού. Πάντα οδηγούσαν στη καρδιά ακόμα και τα δειλινά που βάθαιναν τα χρώματα ο δρόμος καρτερούσε το ταξίδι τα χνάρια αναζητούσαν τούτα τα παπούτσια. Να έχει να παίζει με το μικρό παιδί που της μιλά κορίτσι με τα σγουριστά μαλλιά μη τα κρατάς κλεισμένα στη ντουλάπα υπάρχει η ζεστασιά φιλιών στις σόλες τους. Στο σώμα η γραφή συναίσθημα αχνοπατήματα γραμμών που παν΄ να κάνουν μια γυναίκα κόκκινη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου