ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Στο χρόνο που φεύγει, στο χρόνο που έρχεται άνθρωπε μ΄ακούς! "

Στο χρόνο που φεύγει, στο χρόνο που έρχεται
άνθρωπε μ΄ακούς!

Η ζωή που έτσι αιωρείται
έχει μια χρονική απόσταση
απ΄τον αστερισμό
στον θρηνώδη κόσμο
που δεν παύει να στροβιλίζεται
να ονειρεύεται πως τίποτα δεν υπάρχει
εκτός απο τον πόθο της.
Μέσα της κρύβεται η φλόγα,
που ακόμη καίει την αθωότητα
που νοσταλγικά κοιτούμε
σ΄αλλοπρόσαλους καιρούς.

Μέσα απ΄τα σκοτάδια της αναπνέει
στην απάτη ματιών,
όλα τα σ΄αγαπώ πρέπει να τα μοιραζόμαστε
όπως το ψωμί και το νερό με το αλάτι,
γιατί ότι μας απόμεινε ακόμη να κοιταζόμαστε
όταν πέφτουν τ΄αστέρια φλογισμένα
στο στόμα αγάπης και θα ανταμώσουμε
το Εσύ,
το Εγώ μας του αθάνατου,
αστέρια θα είμαστε!!!!....

Όχι στον πόλεμο,
Ναι στην αγάπη....