Πυρουργός
τα όσα φέρνει η ζωή
να πυρώνεις σε σκέψη καμίνι
και με κρίση φωτιά
Να χτυπάς δυνατά
το σφυρί στο αμόνι
ώσπου να πέσει
το ψέμμα σκουριά
και ατσάλι να στεριώνει
η αλήθεια
Στο ίδιο καμίνι
να πυρώνεις τις λέξεις
Τα μαλάματα να καις
που τις έντυσαν χρόνια
Καύτρα την καύτρα ποιητή
ν’ απολεπίζεις τη ζωή απ' το ψέμμα
να γίνονται οι λέξεις ατσάλι
πέτρες σκληρές
Να στεριώνει το ποίημα
ΑΘΗΝΑ 10/11/2015
http://thothorisargyropoulos.blogspot.gr/
Γεωργία μου μαζί με το ευχαριστώ μου και την ευγνωμοσύνη μου να σου πω ότι η εικόνα που διάλεξες είναι η εικόνα της έμπνευσής μου, όταν παιδάκι στο χωριό έβλεπα το χαλκιά πότε με το ένα χέρι να τραβάει το φυσερό και το άλλο να κρατάει με την λαβίδα το σίδερο μέσα στη φωτιά, πότε να αφήνει το φυσερό και να πιάνει το σφυρί και να χτυπάει το πυρωμένο μέταλλο μέχρι να του προσδώσει το σχήμα και τη μορφή που ήθελε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό Θοδωρή μου ! να είσαι πάντα καλά :)
Διαγραφή