ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " και πάλι βρέχει απόγνωση... "

Daniel F Gerhartz-art

Ένας δυϊσμός αναδύεται σε κάθε αιώνα, σε κάθε εποχή.Δυο κόσμοι, δυο Ελλάδες.Η μια στη Μυτιλήνη που ξυπνά κάθε μέρα και απλώνει αλληλέγγυα χέρια, ανθρώπινα...κι η άλλη που χάνεται φυλακισμένη στα τείχη του εγώ.Η επιλογή είναι δική μας κι εγώ που γράφω τούτες τις αράδες στη ζεστασιά του σπιτιού μου λέγοντας ευχές στους φίλους μου για έναν όμορφο μήνα...δεν αντέχω να κοιτάζω στα μάτια τα παιδιά που δεν θα δουν αύριο...δεν αντέχω! Θυμώνω με μένα, με αυτούς τους φράχτες που πνίγουν ...με τις ιδέες που πάψαν να είναι ιδέες...με τις ιδεολογίες τις κούφιες...με τις αξίες που αέρας έγιναν...Kι ας είναι όνειρο το ανυπόμονο φως που γλιστρά από τα δάχτυλα σαν διαψευσμένη ελπίδα. Kι ας είναι όνειρο τα καρφωμένα σύννεφα στον ουρανό της δημιουργίας. Κι ας είναι όνειρο οι καρδιές που παλεύουν απεγνωσμένα με τα κύματα για να φτάσουν σε μια γη που δεν τους θέλει. Κι όνειρο θάναι οι ταγοί που καπηλεύονται τα όσια και τα ιερά μας.Κι εκείνοι που γελούν σαρδόνια με στόματα απληστίας.Όνειρο θάναι τα βουβά κι αμπαρωμένα σπίτια της επιβίωσης. Όνειρο θάναι οι αβέβαιοι κι αδιέξοδοι δρόμοι των παιδιών .Φυλακισμένη στέκει η θέληση κι η συνείδηση σήματα κινδύνου εκπέμπει στον Άνθρωπο που τα όνειρά του όνειρα δεν είναι...Θάρθει χειμώνας...θάρθει άνοιξη...μέσα μας όμως μέσα μου πότε θα γίνει καλοκαίρι;