Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ "Του χωριού μου το ποτάμι..."


1
Στην άκρη του μικρού χωριού κυλά ένα ποτάμι
που έχει στ' ακροχείλια του πλατάνια ζηλεμένα,
ιτιές και αγριοκάστανα, τριγύρω του πλαντάζουν
και λυγαριές ανθόκλωνες σαν να 'ναι νιες κοπέλες,
το χαιρετούν στη περασιά το γνέφουν σαν δαντέλες
κι αυτό με την αράδα του τις βλέπει να φαντάζουν,
σαν χείλη πετροκέρασα που τα 'χει φιλημένα
στα τόσα χρόνια που περνά και λούζει το σφεντάμι.
2
Μου είναι γνώριμο πολύ το ξέρω 'πο παιδάκι
τα καλοκαίρια έπαιζα στα καθαρά νερά του,
παρέα με τους φίλους μου τρυγούσαμε τα ψάρια
στην αγκαλιά του νίβαμε της νιότης το μαχαίρι,
στου χινοπώρου το στρατί το είχαμε για ταίρι
καθώς κυλούσε σκυθρωπό λαλιές από δοξάρια
ακούγαμε στο πηγαιμό και μέσα στα νερά του,
να ροβολάν ανήκουστες φωνές μες στο βραδάκι.
3
Τα φύλλα 'πο τις πλατανιές σα να 'ταν ραβασάκια,
τρεμοπετούσαν πάνω του και φεύγανε αντάμα,
χλωμά νεκρόθωρα χαρτιά μαντάτα για τα ξένα
την ύστερή τους τη φωνή αφήναν σαν ελπίδα,
στα στήθια μας απόηχο στερνή ανατριχίλα
μες στα θολά του τα νερά ριγούσαν λυτρωμένα,
και πήγαιναν στη ξενιτιά ντυμένα με το κλάμα
τ΄απόβροχου ανάσασμα κλεισμένο σε δισάκια.
4
Τις χειμωνιές ντυνότανε νυφούλα με στολίδια,
τ' ακρόκλωνα χιονόλευκα τριγύρω του γελούσαν
μέσα στην άσπρη του θωριά στη σιγαλή γαλήνη,
μουρμούριζε στ' απάνθισμα του έρωτα τραγούδι,
και μουσική γινότανε χρυσόθολο λουλούδι
ανασαιμιά, γουργουρητό υπέροχη σαγήνη,
καθώς κυλούσε μοναχό τις νύχτες το φιλούσαν
τ΄αστέρια απ' τον ουρανό μ' ασημωπά κεντίδια.
5
Την άνοιξη μ' αναφιλητό ερχόταν μαγεμένο,
τραγούδαγε τις ευωδιές του όμορφου Απρίλη,
στα καθαρά του τα νερά ρασεύαν τα ψαράκια
κι οι μορφονιές στις όχθες του βελέντζες κοπανούσαν,
τραγούδια λέγαν χαρωπά τον έρωτα ποθούσαν
ξυπόλητες μες στο νερό με τα λευκά χεράκια,
εσκούπιζαν το μέτωπο και τα φλογάτα χείλη
τον πόθο τους δροσοσταλιά τον είχανε κρυμμένο.
6
Αργά πηγαίναν κι έρχονταν στου τελειωμού το κάλλος,
στου οργασμού το πάθιασμα, που δεν γνωρίζει άλλος
κι ως τις θωρεί ο ποταμός που πλέει μελωμένος
ταράζεται και σείεται και φεύγει ζηλεμένος.

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
απ' το βιβλίο μου "επιστολές στην αγάπη"


Η φωτογραφία από https://dafnospiliakarditsas.wordpress.com




1 σχόλιο:

  1. Ποταμός τρυφερών συναισθημάτων!!! Χείμαρρος νοσταλγίας !!Πανδαισία και διδαχή ποίησης ο λόγος σου!!! Γέμισες την ψυχή μου με ανεξίτηλα χρώματα τρυφερότητας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή