Η καρδιά μου την καρδιά σου απ' το χέρι την κρατεί...
Δροσιά το φως και κατεβαίνει λιγνό αεράκι
στα μαλλιά σου
Πιάστηκαν απ’ τα μάτια σου τα λόγια μου αχτένιστα
στην άκρια των χειλιών σου
Λαχτάρα της λαχτάρας μου και της ψυχής ψυχή μου…
Οι δρόμοι της αγάπης μας παιδιού μουτράκι που ‘λαμψε
μετά μεγάλο κλάμα
Είναι στο ξέφωτο των προσμονών μας που αναρριγάνε
τα φιλιά στόμα με στόμα αστράκια
Θέλω να σε θυμάμαι μ’απλωμένα στο μαξιλάρι
τα μαύρα σου μαλλιά
Το γυμνό κορμί σου διάφανο σαν Καλοκαίρι και ψίθυρος
νερού σε ρίζα από πλατάνι
Οι δρόμοι της αγάπης μας έχουν μια Άνοιξη στο στήθος τους…
ΑΘΗΝΑ 11/5/2015
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://thothorisargyropoulos.blogspot.gr/
Να πω απλά πως νοιώθω ευτυχής κάθε φορά που η ποιητική σου διαίσθηση σταματά σε κάτι δικό μου... το νοιώθω σαν μια δικαίωση, σαν ικανοποίηση και κρυφοκαμαρώνω.... Σ' ευχαριστώ για την τιμή και τη χαρά που μου προσφέρεις... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘοδωρή μου εγώ ευχαριστώ ...να είσαι πάντα καλά :))
Διαγραφή