ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΕΛΥΑ " Πάντα Εκεί " Απόσπασμα

" Ποθεί ο κόσμος τη γλυκιά λήθη να αγγίξει,
μα εσύ δεν παύεις να θυμάσαι.
Στη χαλκοπράσινη χλόη σβήνουν του πόνου οι ανάσες,
κάτι φέγγει αδιόρατα μόλις προσφέρεις στη λόγχη την πλευρά σου.
Ό,τι σου αρνήθηκαν, το δέχθηκες καρτερικά
σαν πετρωμένη απουσία.

Εισπνέεις το φως για να εκπνεύσεις τη σκιά.
Δεν αποδέχεσαι της φυγής τον εύθραυστο δρόμο,
Αφήνεις απλά τις χίμαιρες να κατοικούν στου νου τις όχθες.
Ξεχνάς, αλλά μαθαίνεις να αγαπάς.
Στο πέρασμα του χρόνου ό,τι απομένει,
το φως του φεγγαριού,
Οι λέξεις σου,
νησιά από σμάλτο καθρεφτισμένα στα νερά.
Και τα αισθήματα πάντα εκεί,
ευκάλυπτοι ασημένιοι, που τρέμουν μες στη νύχτα. "

Απόσπασμα από το ποίημα Πάντα Εκεί, 

Τα Νηπτικά της Θάλασσας, Έλυα Βερυκίου,

 προσεχώς από τις εκδόσεις Ιβίσκος.