ΒΕΛΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - 2 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

John William Waterhouse:Miranda 1916

"Έτρεχε ξανά η θάλασσα, χτυπούσε την άμμο κι ο άνεμος συνεργός, σκόρπιζε τα πάντα/ το γκρίζο, βαρύ έφτανε τα πρώτα κύματα, σφύριζε μέσα τους προκλητικά/ 
μια βάρκα χάθηκε στο πέλαγος, μόνο θάλασσα έβλεπε και σκοτεινιά/ 
θα περάσει, λέγανε δυο περαστικοί, πάλι γύρισε χειμώνας/
 έτσι γίνονταν στο νησί, η θάλασσα έτρεχε, ο αέρας σκόρπιζε, το γκρίζο κάθονταν και οι βάρκες χάνονταν/
 ακόμα κι οι περαστικοί έρχονταν πάντα εκεί, σαν πειστική μαρτυρία, για τη συνέχεια/ τίποτα δεν άλλαζε αλήθεια, επανάληψη ήταν όλα, μιας καλά οργανωμένης δήθεν συγκυρίας." 
Γιάννης Βέλλης

**********

"Είχες ξεχάσει το καλοκαίρι, πρώτα το φθινόπωρο μετά ο χειμώνας έγδερναν τις σκέψεις σου, σχεδόν τακτικά/
ακόμα κι η θάλασσα ξεσπούσε στα βράχια, για χάρη σου, όσο γκρίζαρε ο ουρανός στην αγκαλιά της/
κρατούσες τις σταγόνες της βροχής πάνω σου, για εξιλέωση, την ώρα που ο άνεμος κυνηγούσε φύλλα κιτρινισμένα στα εξώριζα των δέντρων/
δεν ήταν το κρύο που άρχισε να σε ενοχλεί, ποτέ δεν ήταν αυτό το γνώριζες, όμως έδειχνες δυσκολία/
έβλεπες να σε ξεχνούν οι εποχές, στα χρόνια, εκείνα που σε έκαναν ότι ήθελαν/
φώναξες στον σκύλο σου έλα, έτσι απλά χαθήκατε σε ένα στενό, στο πέρασμα της καταιγίδας/
χωρίς απαντήσεις ή ενοχές, άλλωστε πάντα έρχεται το καλοκαίρι, μαζί μας ή μόνο του." Γιάννης Βέλλης