ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ " ΛΥΠΗΣ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ "

Φωτογραφία - Egor Shapovalov

η λύπη είναι συντρόφισσα πιστή κι ιδιότυπα στοργική ποτέ δια παντός δε χάνεται μόνο διαχέεται στο σύμπαν σε άπειρα μόρια αθανασίας

υγρός κόκκος πλάθεται στην πηγή και στον χείμαρρο• στιγμή ανάσας εκπνέει στον άνεμο• σπινθήρας πετιέται από του ήλιου τη φλόγα• αχνός σιγοβράζει απ’ των νεφών την αντάρα• αγκίθα ανασπάται στους κλώνους των δέντρων• φλεβίτσα λαξεύεται πάνω στις φυλλωσιές τους• σβόλος χώμα πυκνώνει στης γης τις ρίζες• στο στερέωμα υφαίνει ίχνος από επίμονο γαλάζιο• στης θάλασσας την επιδερμίδα πόρο αρμύρας βαθαίνει• στων προγόνων το αίμα γονίδιο συμφύεται• κλήρα ενσταλάζεται στης νέας ζωής το σπέρμα•

η λύπη τα σωθικά πλαταίνει χωράει το Συναίσθημα Όλον πνοή έμψυχης ζωής εμφυσά ανεβάζει τη στάθμη ευφυΐας που ποτέ φθάνει το «νιώθω» αν δεν την μπλοκάρεις η λύπη μπολιάζει
ν.σ.