ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ " ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΓΗΣ "

The Ship -Salvador Dali, 

Άρτι πάτησα γη, με ξέβρασαν τα κύματα. Μ’ άδραξε η γη και μ’ έντυσε κορμί. Γυναίκα. Ήμουν καράβι και στις φτερούγες της η θάλασσα με σήκωνε. Στις μουσκεμένες απλωσιές της αρμένιζα. Στους ωκεανούς έβοσκα μάγια. Σκαρφάλωνα στων κυμάτων τις κορφές. Κείθε κάτω να γλιστρώ. Σύντροφο είχα τον ουρανό, με το φως του μ’ αγκάλιαζε, γαλάζια αγάπη μου έκανε. Πάνω στα σύννεφά του διύλιζε με αντικατοπτρισμό τη μορφή μου, όμορφη τη μόρφωνε και φωτερή. Ξάσπριζαν τ’ άστρα θολά, με κατάπιναν. Μηρύκαζαν το φως μου, φώτιζαν. Μόνη γη γνώριζα των βαθέων το βάθρο βυθό κάτωθέν μου. Άνωθεν τον υπέβλεπα.

Ζαλίζομαι από τη συμπαγή ευστάθεια του γήινου στερεώματος. Δεν τη βαστώ, κλυδωνίζομαι. Και ενδέχεται, στοχάζομαι, να χάσω σταδιακώς και τα Ιστία μου. Τους κυβερνήτες και κατευθυντήρες μου. Πώς να πορεύομαι τότε τη δύσκαμπτη τραχύτητα της γήινης τρικυμίας; Άργησα πολύ Νύχτωσε Χειμώνας Λυσσομανάει ο άνεμος Φυσάει πεθαμένο έρωτα Κρυώνω Βρεγμένη Κορμί Της γης Μοναχικό.

ν.σ.