Santina Konstantinidou "Έγινες …"

Marcelo Martinez Casas - art

Έγινες ένα μαύρο τριαντάφυλλο .
Με κόκκινα αγκάθια .
Ξυράφια .
Έγινες ο απόηχος ενός καταστροφικού τυφώνα .
Η καλοκαιρινή βροχή στο φωταγωγό .
Το κλάμα ενός εγκαταλειμμένου παιδιού .
Σπίτι χωρίς παράθυρα έγινες .
Στρογγυλό αποπνικτικό δωμάτιο .
Σε φοβήθηκαν οι νυχτερινοί μου εφιάλτες .
Η αποξένωση έγινες .
Η νεκρή τηλεφωνική γραμμή .
Το μαχαίρι στα ματωμένα μου σωθικά .
Μοναχικός , σιωπηλός λυγμός έγινες .
Έγινες το μετέωρο της άγνοιας μοιρολόι .
Κατακόκκινο γεράνι ολομόναχο στην αυλή .
Εκείνο το σημάδι στο γόνατο μου , που με πονούσε από παιδί .
Το μπαλόνι που μου πήρε ο αέρας .
Τα πέδιλα μου τα αποξεχασμένα στην παραλία .
Έγινες εκείνο το παραμύθι που πάντα με τρομοκρατούσε .
Η φρίκη από το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων.
Η σιωπή , ο πόθος ο αέναος .
Το ρημαγμένο απόγευμα του πληγωμένου μου '' εγώ ''
Το χθες ...
Ο αποχαιρετισμός σε λιμάνια και σταθμούς.
Έγινες η μοναξιά των μεταναστών .
Το τσαλακωμένο απόκομμα της συναυλίας .
Σκοτεινός θάλαμος ... έγινες .
Άδεια βλέμματα έγινες .
Φόβος .
Ανικανοποίητο .
Πόθος αργός , βασανιστικός.
Πάθος με συρματόπλεγμα .
Ναρκοπέδιο .
Πεδίο βολής .

Αποχαιρετισμός .

Αυτό … έγινες ...
Ο πόνος …
ο αφόρητος ...

© Santina Konstantinidou