(Ιχθυόεσσα, το αρχαίο όνομα της Ικαρίας)
Ικαρία, ναός της Αρτέμιδας, Θερινό Ηλιοστάσιο 2012. Ο σοφός Αρμενιστής μιλάει στους ανθρώπους που έχουν έρθει για να βρουν τη λύτρωση, αγωνιώντας για το επικείμενο τέλος του κόσμου.
"Το πιο ουσιαστικό είναι δίπλα μας κι ούτε που του δίνουμε σημασία. Έρχεται από τον αρχαίο κόσμο. Δείτε..." είπε κι έδειξε το πέλαγος κάνοντας τους ταξιδιώτες να στραφούν αμήχανα και να κοιτάξουν τη θάλασσα, εκεί που πριν λίγο έπαιζαν τα δελφίνια.
"Κάπου εκεί πνίγηκε ο Ίκαρος" είπε αβέβαια η κοπέλλα.
"Κι αυτό τι μας λέει;" ρώτησε ο Αρμενιστής.
"Ευεργετήθηκε απ' τη διάνοια του πατέρα του, του Δαιδάλου, και προσάρμοσε στο σώμα του φτερά, που τον έκαναν ικανό να πετάει... αλλά... πέταξε υπερβολικά ψηλά..."
"...με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί απ' τη θερμότητα του ήλιου και να διαλυθούν τα φτερά στον αέρα" συμπλήρωσε ο νεαρός.
"Λοιπόν;" είπε ο Αρμενιστής. "Ο Ίκαρος αφιερώθηκε πράγματι σ' έναν σπουδαίο σκοπό. Αλλά να, που δεν ήταν αυτό το πιο σημαντικό!"
"Έχασε το μέτρο" φώναξε ο άντρας με τα γένια,"κι αυτό είναι ύβρις!"
"Κι είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε την έσχατη πτώση του ανθρώπου εξ αιτίας της ανισορροπίας του;" φώναξε η κοπέλλα κι έβαλε πάλι τα κλάματα.
"Αυτό που πλησιάζει δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος της παρακμής" είπε ο νεαρός και την αγκάλιασε."Κοίταξε με στα μάτια. Πρέπει να βρω το μέτρο απ' την αρχή και να το διδάξω σ' αυτούς που θα έρθουν μετά από μένα. Αν θέλεις, έλα να προσπαθήσουμε μαζί"
"Δεν σας φοβάμαι" χαμογέλασε ο Αρμενιστής. "Νιώθετε ενωμένοι, καταλάβατε το στοιχειώδες. Δεν σας φοβάμαι γιατί είσαστε ικανοί να βγάλετε από μέσα σας κύματα ευσπλαχνίας".
"Δηλαδή, θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή, με το μάθημα που πήραμε από έναν μύθο, τον καιρό του Δημοτικού σχολείου; Τόσο απλά;" είπε η κοπέλλα.
"Τόσο απλά" ψιθύρισε ο Αρμενιστής. "Στην Ικαρία, ήρθατε..."
Ιωάννα
από το βιβλίο
"2012, το Τέλος της Ύβρης" εκδόσεις Ταξιδευτής. Αθήνα 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου