ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - Σκέψεις #3

εγώ ποτέ δεν είχα σκοπό να ανταλλάζω στίχους
μονάχα ανησυχίες μοιραζόμουνα και αισθήσεις
ποτέ δεν δήλωσα ότι είμαι αυτό ή εκείνο
μονάχα Άνθρωπος ήθελα να μοιάζω

και την εικονική μου κοινωνικότητα την απλώνω
μέχρι τον βαθμό που δεν καπελώνει την κανονική μου ιδιοτικότητα

Λένε πως μετά από μια μπόρα βγαίνει ένα ουράνιο τόξο
να ένας λόγος που αξίζει κανείς να βραχεί, δεν βρέχει όμως

και δεν παίζω και μουσική ρε γαμώτο
να μπογιατίζω τον αέρα με τις μυρωδιές μου
να διώχνω τη σαπίλα

να ρίχνω νότες μυτερές σα σπαθιά στο κάτω μέρος
και πάνω τρυφερές σα μάνες
αυτές θα τους νικάγανε όλους

H μουσική, πρέπει να ξερνάει τέχνη
αν όχι θα πρέπει να μιλάει κατευθείαν στο πετσί
αν τίποτα από τα δύο θα πρέπει να έχει τουλάχιστον σκοπό
αν θέλει να επιβιώσει

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/