Santina konstantinidou "Βήματα ..."

Ένα ναυάγιο η ζωή σου .
Γαντζώνεσαι από ένα σωσίβιο …
γυμνός , πασχίζεις ...
μια ξέρα απόκρημνη σε φυλακίζει
σε κρατάει εξόριστο ,
με σκυμμένο κεφάλι , ανήμπορος να αντιδράσεις
καταποντίζεσαι ,
φοβάσαι να αντιδράσεις …
φοβάσαι να αμυνθείς …
φοβάσαι να ζήσεις ,

ζεις πεθαίνοντας …..

Φοβάσαι …

Κρατιέσαι απεγνωσμένα από μια ματωμένη ρωγμή .
Βήματα στο δρόμο της απόγνωσης ,
τρεκλίζεις , παραπατάς πάνω σε σπασμένα γυαλιά
βαδίζεις μοναχικά στα χαρακώματα ...
σε σημαδεύει επώδυνα εκείνο το μετέωρο βήμα που δεν τόλμησες να κάνεις …
εκείνο το βήμα που θα σε οδηγούσε στο φώς …
βουλιάζεις ενοχικά ,
πέφτεις ,
κυλιέσαι
αγκαλιάζεσαι επώδυνα με τις κραυγές της σιωπής σου .

Βήματα ...
σε άδειους ,
έρημους δρόμους
ζητάς νέα ονόματα ,
πορεύεσαι με ραγισμένη πυξίδα ,
δίχως προορισμό .

Βήματα ...

Πέφτεις …
Μιλάς από τον πάτο του πηγαδιού , η φωνή σου υπόκωφη , βραχνή ,
οι αντιστάσεις σου σκαρφαλωμένες σε καλώδια ηλεκτρικά .

Όλη σου η ζωή στο ρεύμα .....

Μια σπασμένη σχεδία , γυμνή ,
επιπλέει στο αγριεμένο πέλαγο .

Σε φιλοξενεί εκείνο το τρομαγμένο ,
φυγόδικο κοχύλι
της πέτρινης και ένοχης σιωπής σου .

Κρύβεσαι πίσω από αγριεμένα βράχια .

Μέσα σε μια χαραμάδα θλίψης
καταδικασμένο σε διαρκή εξορία το παρόν σου .

και εσύ αιώνια απών .......

© Santina konstantinidou