"Άδειασε ο τόπος από νέους, είπαν ότι χαθήκανε σαν ήρωες, μα εμείς ξέραμε, σε ξένα μονοπάτια -άγνωστα- γυρίζανε, χαμένοι/
αφημένοι στην τύχη -ή την ατυχία τους- σαν την κατάρα των αρχαίων θεών, που αδειάζανε οι τόποι κι οι γειτονιές/
σε μακρινές αποικίες, εκεί που τρέχει πάλι το μυαλό, ναοί και θέατρα ξαναστήνονται, από συνήθεια/
για μια θύμηση της ένδοξης κοιτίδας -ή μια αποχή από ανάμνησή της- αλλαγή ίσως οι αποστάσεις, οι εικόνες/
από τα τετριμμένα, τα αναγκαία και εφήμερα, πραγματικότητα το ταξίδι/
κι οι πόλεις Ελλήνων, σε νέα χώματα ξαναστήνονται, ευλογούνται κι αγιάζουν με ένα νέο όνειρο, ένα νέο κόσμο να έρχεται".
Γιάννης Βέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου