"Καθισμένοι οι δύο, εκεί στις πέτρες των γερασμένων
βράχων, δίπλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, αυτή
που τρώγεται πάντα για λίγη στεριά/
αγκαλιάζονται, μόνο ο άνεμος κοντά, αναστατώνει τις
σκέψεις που επανέρχονται, όσο το χαμόγελο
χρωματίζει τα μάτια, μαζί με την αρμύρα που
αναπνέει/
τίποτα δεν αλλάζει σε αυτόν τον κόσμο, μόνο οι
καρδιές όταν δίνονται απλόχερα, σε μια αγάπη,
σκέτος έρωτας".
Γιάννης Βέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου