ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ " Πρωινό στα ξένα"

Αρπάχτηκ’ άσχημα με την ατμόσφαιρα,
σχεδόν την ξέσχισα
και μάτωσα το πρωινό.

Τώρα, μ’ αδύναμους στίχους,
ώρα πολλή τα σκισμένα της μέρη
προσπαθώ να σμίξω.
Κι όσα κομμάτια τυχόν μου περισσέψουν
μαζί μου θα πάρω,
λυπητερές πιθανόν ιστορίες
μ’ αυτά να τυλίξω.

Ύστερα, ετούτα όλα θ’ αφήσω
για να προφτάσω να πάρω από πίσω
πλανόδιους μουσικούς
που με τους ήχους τους
μελαγχολίας αετώματα στήνουν.
Σ’ αυτούς πίστη μεγάλη δίνω
πως της ψυχής μου τις νότες
ίσως μπορέσουν να παίξουν
σε κάποιο δρόμο φαρδύ, αδειανό,
στο Λονδίνο.
Από τη συλλογή Έρεβος (1956) της Κικής Δημουλά
http://kikidimoula.wordpress.com/