Παρθένα η αγάπη που νιώθω για σένα
αγνή σαν την αγκαλιά μωρού
δυνατή σαν την αγάπη μάνας
μεγάλη σαν τον ουρανό
όπου ζείς
Δεν μπορώ να σε κοιτάζω και να μην κλαίω
να σε αγγίζω και να μην σταματά η καρδιά μου
να σε ακούω και να μην πετάω
νομίζοντας ότι άγγελος είσαι σε ψάχνω στ' άστρα
ψάχνοντας τον παράδεισο σου
εκεί θέλω να ζήσω
Ανάπηρος στα αισθήματα αισθανόμουν
μέχρι που σε είδα
σε σήκωσα στα χέρια μου όπως ο ουρανός τα άστρα
σε ακούμπησα στην καρδιά μου
για να σε νανουρίσουν οι χτύποι της
σε παρακάλεσα να γίνεις το αίμα της
Με τα δάκρυα μου σου έλουσα τα μαλλιά
με τα φιλιά μου τα στέγνωσα
με την ανάσα μου σε δρόσισα
ήθελα να είσουν ευτυχισμένη
δεν ήθελα να σε χάσω
για ποιόν θα χτυπούσε η καρδιά μου ;
Σου χαρίζω το σώμα μου
χρειάζομαι το δικό σου
αν δεν σε αγγίξω το αύριο μου δεν θα ανατείλει
αν δεν μ'αγγίξεις θα περιμένω το αύριο
Ζήσε με αν θέλεις
θα πεθάνω αν θέλεις
θέλω να είσαι ευτυχισμένη
μην ακούς τι λέει η καρδιά μου
άκου τι λέει η δικιά σου
Αγάπησε με
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου