Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ((1954 - Πάτρα, 08 Ιανουαρίου 1991)





   Ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν μαθηματικός και εκπαιδευτικός αριστερών πεποιθήσεων και στέλεχος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το όνομά του έγινε γνωστό στο πανελλήνιο, όταν δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων της περιόδου 1990-91.

Δολοφονία
   Ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν ο πρώτος νεκρός στη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας Βασίλειου Κοντογιαννόπουλου (θα ακολουθούσαν άλλοι τέσσερεις στην Αθήνα από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο κατάστημα Κ. Μαρούσης στη διάρκεια διαδήλωσης). Ηθικός αυτουργός και δράστης της δολοφονίας ήταν ο Ιωάννης Καλαμπόκας δημοτικός σύμβουλος της Ν.Δ στη Πατρα και πρόεδρος της τοπικής ΟΝΝΕΔ.Η δολοφονία έγινε στις 8 Ιανουαρίου 1991. Ο Καλαμπόκας χτύπησε θανάσιμα τον Τεμπονέρα με λοστό στο κεφάλι στη διάρκεια βίαιων επεισοδίων που σημειώθηκαν στο υπό κατάληψη Σχολικό Συγκρότημα 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας στην πλατεία Βουδ. Οι ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ 'Κένταυροι και Ρέιντζερ' βαφτίζονται απο τη κυβέρνηση 'ομάδες αγανακτισμένων πολιτών' με στόχο την ανακατάληψη των σχολείων που τελόυσαν υπο κατάληψη.Ο Καλαμπόκας επικεφαλής των ομάδων αυτών μαζί με τους Μυλωνά,Σπίνο,Γραμματικα, Γραμματικόπουλο,με λόστους και ρόπαλα επιχείρησαν να 'ανακαταλάβουν' το σχολείο και να σπάσουν τη κατάληψη την οποία υποστήριζαν αρκετοί γονείς και καθηγητές, μεταξύ των οποίων και ο δολοφονηθείς Τεμπονέρας, ιδιαίτερα αγαπητός, σύμφωνα με τις μετέπειτα μαρτυρίες και καταθέσεις, στους μαθητές του.


Μετέπειτα γεγονότα
    Η δολοφονία του Τεμπονέρα, η οποία συνέβη σε μία περίοδο οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης, ξεσήκωσε κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών σε όλη την Ελλάδα. Την επαύριο της δολοφονίας του, ο υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε και η πρόταση νόμου για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αποσύρθηκε. Ο Καλαμπόκας δικάστηκε στο Βόλο έχοντας ως συνηγόρους υπεράσπισής του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ) καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά, ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες . Αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του . Το τότε Σχολικό Συγκρότημα 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας και νυν 3ο Γυμνάσιο Πάτρας, τόπος δολοφονίας του Τεμπονέρα, σήμερα φέρει το όνομά του.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ


ΟΛΜΕ – ΔΟΕ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 


    «Εδώ θυσιάστηκε για την παιδεία ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας στις 8 Ιανουαρίου 1991» σημειώνεται στην πρόσοψη του μνημείου που στήθηκε στην Πάτρα στη μνήμη του αγωνιστή καθηγητή, έξω από το σχολείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος βάναυσα από δολοφονικό χέρι.

Ένα ανοιχτό βιβλίο κοσμεί αυτό το απέριττο μνημείο υπενθυμίζοντας τη σχέση του, σχέση ζωής, με την παιδεία και τη γνώση.

Ένα ανοιχτό βιβλίο ήταν και η ίδια η ζωή του Νίκου Τεμπονέρα. Ένα βιβλίο όπου μπορούσε να διαβάσει κανείς το ίδιο ευδιάκριτα και κατανοητά την αλφαβήτα της γνώσης και την αλφαβήτα του αγώνα. Και ήταν κάτι που το γνώριζαν πιο καλά από οποιονδήποτε άλλον οι μαθητές και οι μαθήτριές του, καθώς μάθαιναν από αυτό το δικό του αλφαβητάρι καθημερινά τη λογική σκέψη, την πειθαρχία της μαθηματικής σκέψης αλλά και την αξιοπρέπεια, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση του δίκιου, την αυτοθυσία....." http://www.alfavita.gr/

"Είκοσι τρία χρόνια συμπληρώνονται στις 9 Γενάρη του 2014 από τη δολοφονία του καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια των μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων του 1990.
Ο Νίκος Τεμπονέρας, υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και την παρακρατική τυφλή βία και μισαλλοδοξία.
 
Το τίμημα για τη συνεπή και θαρραλέα στάση του ήταν ο θάνατος.
 
Θυσιάστηκε γιατί το μεγάλο «ναι» και το μεγάλο «όχι» δεν ήταν γι’ αυτόν κούφιες λέξεις χωρίς νόημα, δεν ήταν λόγια χωρίς έργα.
 
• Θυσιάστηκε για να υπάρξει ένα πιο φωτεινό μέλλον για όλους μας.
• Θυσιάστηκε για μια καλύτερη εκπαίδευση, γιατί ήξερε καλά ότι χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο μέλλον.
• Θυσιάστηκε γιατί ήταν ακράδαντη η πεποίθησή του πως οι συλλογικοί αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα, πως καμιά θυσία δεν πάει χαμένη.
• Θυσιάστηκε γιατί γνώριζε ότι το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο είναι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά του, να γίνει ένα με τους πολλούς, και όλοι μαζί ένα σώμα και μια ψυχή.
 
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόμαστε το παράδειγμα ζωής του Νίκου Τεμπονέρα. Γιατί οι μέρες τούτες βρίσκουν την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, δεχόμαστε μια σκληρή, ανελέητη επίθεση, που αμφισβητεί τις κατακτήσεις μας, την κυριαρχία μας, τη δυνατότητα μας να χαράζουμε το μέλλον μας."http://www.alfavita.gr/



Γράμμα στον Νίκο Τεμπονέρα
Νίκο, 23 χρόνια μετά τη στυγερή δολοφονία σου, σου γράφουμε από την παγωμένη Ελλάδα, τη χώρα εργαστήριο για την εφαρμογή της πιο ακραίας αντεργατικής,  αντιλαϊκής πολιτικής.
Τη χώρα μας, που υποχρεώθηκε σε αέναη λιτότητα με τις εντολές Ευρωπαϊκής Ένωσης, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κεφαλαίου.
Τη χώρα μας, που αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση, αποτέλεσμα των τροϊκανών πολιτικών των συνεχών περικοπών στα κοινωνικά αγαθά και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου.
Τη χώρα στην οποία η νομιμότητα έχει αντικατασταθεί από το δίκαιο των ισχυρών, τα οικονομικά συμφέροντα και την παραγωγή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.
Δεν υπάρχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής, γι' αυτό και πρέπει να ανατραπεί χωρίς καθυστέρηση.
Νίκο,
Η θυσία σου είναι οδηγός μας όλα αυτά τα χρόνια.
Σε αισθανόμαστε δίπλα μας, κοντά μας, να κρατάς τη σημαία και τα πανό του συνδικάτου σου και να μας δίνεις κουράγιο.
«Εδώ θυσιάστηκε για την παιδεία ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας στις 8 Ιανουαρίου 1991» σημειώνεται στην πρόσοψη του μνημείου που στήθηκε στην Πάτρα στη μνήμη σου, έξω από το σχολείο όπου άφησες την τελευταία σου πνοή, χτυπημένος βάναυσα από δολοφονικό χέρι. Πάνω στο μνημείο έχει αποτεθεί ένα ανοιχτό βιβλίο.
Ένα ανοιχτό βιβλίο ήταν και η ίδια η ζωή σου. Ένα βιβλίο όπου μπορούσε να διαβάσει κανείς το ίδιο ευδιάκριτα και κατανοητά την αλφαβήτα της γνώσης και την αλφαβήτα του αγώνα. Και ήταν κάτι που το γνώριζαν πιο καλά από οποιονδήποτε άλλον οι μαθητές και οι μαθήτριές σου, καθώς μάθαιναν από αυτό το δικό σου αλφαβητάρι καθημερινά τη λογική σκέψη, την πειθαρχία της μαθηματικής σκέψης αλλά και την αξιοπρέπεια, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση του δίκιου, την αυτοθυσία.
Ακόμα και σήμερα, 23 χρόνια μετά, η σκέψη μας αρνείται πεισματικά να δεχτεί το παράλογο αυτής της  εγκληματικής πράξης, αρνείται να συμβιβαστεί με το αναπότρεπτο του πρόωρου χαμού σου.            
Νίκο,
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόμαστε το παράδειγμά σου. Γιατί οι μέρες τούτες βρίσκουν την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος. Οι πολιτικοί εκφραστές του, η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και οι κυβερνήσεις οδηγούν τη χώρα μας σε μεγάλη δοκιμασία. 
Με την πολιτική που εφαρμόζουν:
  • καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν. Εκπαιδευτικοί μπαίνουν σε διαθεσιμότητα. Τώρα μπροστά μας υπάρχουν απολύσεις.
  • υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.
  • στη χώρα μας και σε άλλες χώρες μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις και οδηγούν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην υποαπασχόληση και την ανεργία, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
  • ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.
Το δημόσιο σχολείο υποβαθμίζεται δραματικά, με το νέο νόμο για το Λύκειο και την Επαγγελματική Εκπαίδευση, αναπροσαρμόζεται στις απαιτήσεις των εταιρειών και της αγοράς. Οι εκπαιδευτικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 35% τα χρόνια της τρόικας, οι εκπαιδευτικοί εξαθλιώνονται, οι εργασιακές μας σχέσεις διαλύονται. Ως συνέπεια της πολιτικής αυτής, οι κοινωνικές και μορφωτικές ανισότητες διευρύνονται, η εκπαίδευση συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται. Μέτρα και υπηρεσίες που δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν τη μόρφωση των πιο αδύναμων παιδιών καταργούνται. Η τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση δέχεται ένα καίριο πλήγμα με την κατάργηση σημαντικών τομέων και ειδικοτήτων της. Η ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση μέσα από το σχολικό βιβλίο και τη σχολική βιβλιοθήκη αμφισβητείται. Οι εκπαιδευτικοί ωθούνται στην οικονομική καχεξία, στην ανεργία, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στις διαθεσιμότητες - απολύσεις. Οι γονείς καλούνται να βάλουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, προκειμένου να υλοποιηθεί το νέο σχολείο της αγοράς και των συγχωνεύσεων, που αγωνιωδώς ζητά χορηγούς για να στηριχθεί. Αρκετές οικογένειες - θύματα της κρίσης δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και τη στοιχειώδη σίτιση στα παιδιά τους. Οι μαθητές κρυώνουν γιατί δεν υπάρχει θέρμανση.  Η πείνα και η ανέχεια κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα προαύλια των σχολείων μας σε καθημερινή βάση. Και το «αυγό του φιδιού» έκανε πλέον απειλητική την εμφάνισή του στους σχολικούς χώρους,
Τώρα είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη, όπως θα έκανες και συ, Νίκο, να κρατήσουμε σταθερά το νήμα των αξιών μας, της ενότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς.
Τώρα χρειάζεται ακόμα πιο πολύ να ενστερνιστούμε αυτές τις αξίες και να τις καταστήσουμε οδηγό της δικής μας σκέψης και δράσης, οργανώνοντας τον αγώνα μας για μια καλύτερη παιδεία σε μια καλύτερη κοινωνία.
Νίκο, υπόσχεση σου δίνουμε εμείς, οι συνάδελφοί σου, να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Είμαστε το 99%, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα νικήσουμε.
Τα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ


Τ. ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ "Ο καιόμενος"


Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.



2 σχόλια:

  1. Ήμουν φοιτήτρια τότε ! 21 !
    Τα έζησα τα γεγονότα και τα θυμάμαι !
    Μπράβο για το αφιέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εγώ τα θυμάμαι Αριστέα μου ! εγώ ήμουν 31 ετών τότε και ήμουν σε σχολείο με κατάληψη!!Μας είχε συγκλονίσει όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή